Ponownie rozpatrując odwołanie K. R. od decyzji z dnia 18 września 2006 r. nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny [...] działając w oparciu o art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 ze zm.), art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 1115) orzekł o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że z karty oceny narażenia zawodowego wynika, że K. R. od 1967 do 1997 r. pracowała w różnych zakładach pracy na stanowiskach: referent, księgowa, agent, opiekunka do dziecka. Od 1995 r. do 1997 r. strona pracowała w ZST w U. jako księgowa ds. warsztatów szkolnych. W trakcie pracy pisała na maszynie oraz ręcznie, co spowodowało u niej zespół cieśni nadgarstka prawego. Z dalszej dokumentacji zgromadzonej w sprawie wynika, że w listopadzie 1996 r. w warsztatach szkolnych odbyła się kontrola finansowa, podczas której strona sporządzała dodatkowe bilanse oraz wyjaśnienia. Zdaniem strony na skutek intensywnej pracy spowodowanej kontrolą nastąpiło nadwyrężenie ścięgna ręki prawej. W związku z tym przebywała na zwolnieniu lekarskim, po którym nie wróciła do pracy. Schorzenie zakwalifikowano jako wypadek przy pracy, a następnie w dniu 7 maja 1998 r. stwierdzono u niej chorobę zawodową - przewlekłe zapalenie ścięgien przedramienia prawego (na podstawie orzeczenia WOMP [...]).
Organ odwoławczy wskazał, że jednostki orzecznicze I i II stopnia rozpoznały u strony schorzenie - zespół cieśni nadgarstka prawego, jednak z uwagi na brak związku przyczynowego miedzy schorzeniem a wykonywaną pracą zawodową, brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Zdaniem Instytutu Medycyny Pracy [...] praca wykonywana przez K. R. nie stwarzała warunków ucisku na pnie nerwów pośrodkowych, co jest warunkiem koniecznym do uznania zawodowej etiologii zespołu cieśni nadgarstka.
W ocenie organu odwoławczego czynności wykonywanie przez stronę, a szczególnie krótkotrwały okres przeciążenia w listopadzie 1996 r. mogły spowodować zapalenie ścięgien mięśni przedramienia. Przemawia za tym rozpoznanie u wymienionej choroby zawodowej - przewlekłego zapalenia ścięgien przedramienia prawego, a wcześniej zostało zakwalifikowane jako wypadek przy pracy.
Odnośnie zarzutu, iż dane pracodawcy dotyczące ilości wykonywanych czynności zawodowych są nieprawdziwe, organ odwoławczy stwierdził, że nie ma to znaczenia dla przedmiotowej sprawy. Istotnej jest, że w ocenie jednostek medycznych czynności te nie wywoływały ucisku na pnie nerwów pośrodkowych.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku K. R. powtórzyła argumenty odwołania wskazując na nieprawidłowości w ustaleniach dotyczących jej pracy w ZST w U. Jest przekonana, praca w tej placówce oświatowej spowodowała chorobę zawodową. Była tam narażona na przeciążenie prawej ręki, poprzez ruchy monotypowe, długotrwałe pisanie ręczne przez kalkę, uzupełnianie zaległości. Zaznaczyła, że Sąd Apelacyjny [...] na podstawie opinii biegłych sądowych o stwierdzeniu u niej cieśni nadgarstka prawego, zobowiązał ją do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie choroby zawodowej. Tylko i wyłącznie nierzetelna opinia ZST w U. o charakterze pracy skarżącej dała powód do wydania orzeczeń lekarskich o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.