Jak wynika z akt sprawy, przedstawiając w kartach oceny narażenia zawodowego w związku z podejrzeniem choroby zawodowej, jak również w skierowanym do Instytutu Medycyny Pracy piśmie z dnia 13 lipca 2006r. charakter wykonywanej przez skarżącą pracy, organ oparł się na informacjach przekazanych przez skarżącą i zakłady pracy, w których pracowała. Należy jednak zauważyć, że skarżąca nie zgadzała się z opinią przekazaną przez Zespół Szkół Technicznych w U. twierdząc, że zakres wykonywanych tam w trakcie zatrudnienia czynności i czas wykonywania pracy znacznie różniły się o tych podanych w informacji. Zdaniem Sądu, przy takiej rozbieżności co do twierdzeń odnośnie charakteru i czasu wykonywanej przez skarżącą pracy w Zespole Szkół Technicznych w U. obowiązkiem organów orzekających w sprawie było powyższą kwestię wyjaśnić, jako że ma ona istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Należy przy tym zauważyć, że prowadząc postępowanie dowodowe organ może korzystać z różnych środków dowodowych, o których mowa w art. 82 i nast. k.p.a., w tym może m.in. przeprowadzić dowód ze świadków, co w przypadku niniejszej sprawy wydaje się uzasadnione - Sąd ma tutaj na myśli osoby, które pracowały wraz ze skarżącą w Zespole Szkół Technicznych w U.
W tym stanie rzeczy skoro sprawa nie została wyjaśniona do ostatecznego załatwienia, co stanowi naruszenie art. 7, 77 § 1 i 80 k.p.a. w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, Sąd działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.
Wskazania co do dalszego toku postępowania wynikają z powyższych rozważań.
Wobec uchylenia rozstrzygnięć odmawiających stwierdzenia choroby zawodowej przepis art. 152 ustawy nie miał zastosowania.