Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Gorski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Wioleta Gładczuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2009 r. sprawy ze skargi "A" Spółki Akcyjnej w Z. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 29 maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym oddala skargę.
Rada Miejska uchwałą z dnia 29 maja 2008 r. nr [...], działając w oparciu o art. 25 ust. 2 w związku z art. 14 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. z 2001 r. Dz. U. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), nie wyraziła zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym T. J. przez "A" S.A. w Z. W uzasadnieniu uchwały Rada Miejska wskazała, że wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 7 września 2007 r. radny T. J. został przywrócony do pracy na poprzednich warunkach. Sąd Apelacyjny w G. oddalił w całości apelację pracodawcy. Mimo tych orzeczeń sądów powszechnych pracodawca nie przywrócił radnego do pracy na poprzednim stanowisku. W ocenie Rady Miejskiej odmowa zatrudnienia na innym stanowisku pracy, nie może być powodem rozwiązania stosunku pracy z radnym.
O podjęcie przedmiotowej uchwały wnioskowała, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, komisja powołana do spraw zbadania sprawy.
"A" S.A. zaskarżyła powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W skardze domagała się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały oraz zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych. Ponadto wniosła o przeprowadzenie dowodów z dokumentów oraz dowodu z przesłuchania w charakterze świadków J. M. i J. W.
Skarżąca spółka zarzuciła:
1) naruszenie art. 2, art. 32 ust. 1 oraz art. 7 Konstytucji RP oraz art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym poprzez błędną wykładnię nie uwzględniającą faktu, że podstawą odmowy rozwiązania stosunku pracy z radnym są wyłącznie zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu i zadaniem Rady było zbadanie tych okoliczności;
2) naruszenie art. 7 Konstytucji RP oraz art. 42 § 2 Kodeksu pracy poprzez błędną jego wykładnię polegającą na przyjęciu, że po wyroku przywracającym radnego do pracy na poprzednim stanowisku, odmowa podjęcia zatrudnienia na innym stanowisku zaproponowanym zgodnie z art. 42 § 2 k.p., nie może być powodem rozwiązania stosunku pracy;
3) naruszenie art. 2, art. 7 Konstytucji RP oraz art. 7, art. 77 i art. 107 k.p.a. poprzez pominięcie w uzasadnieniu uchwały omówienia motywów rozstrzygnięcia, ustaleń faktycznych i dowodów, na których zostało ono oparte, a także braku wskazania, które ze zdarzeń było związane z wykonywaniem przez radnego mandatu i mogło mieć wpływ na złożenie przez pracodawcę wniosku o zgodę na rozwiązanie stosunku pracy.
Uzasadniając swoje zarzuty spółka wskazała, że T. J., był zatrudniony u niej na podstawie umowy o prace od dnia 24 października 2006 r. na czas nieokreślony na stanowisku menadżera do spraw rozwoju. W dniu 16 kwietnia 2007 r. spółka rozwiązała z radnym umowę o pracę. Radny wyrokiem sądu został przywrócony do pracy.
Pismem z dnia 17 września 2007 r. pracodawca powierzył radnemu - w trybie art. 42 § 4 k.p. - wykonywanie pracy biurowej za wynagrodzeniem w wysokości otrzymywanej przed wypowiedzeniem. Było to uzasadnione potrzebami pracodawcy i odpowiadało kwalifikacjom pracownika. Taki tryb postępowania jest dopuszczalny w świetle powołanych przez skarżącą wyroków Sądu Najwyższego.