Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Gorski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Wioleta Gładczuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2009 r. sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 25 sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia 8 lutego 2008 r. nr [...].
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 8 lutego 2008 r. nr [...] nie stwierdził u Z. S. choroby zawodowej - nowotworu złośliwego nerki, wymienionej w pozycji 17/7 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzenia chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115).
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że brak jest podstaw do uznania zawodowej etiologii schorzenia. Organ oparł się o wydane w trakcie postępowania orzeczenia lekarskie: Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. z dnia 24 lutego 2004 r.; Instytuty Medycyny Pracy z dnia 22 kwietnia 2004 r.; Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S., otrzymanego w dniu 20 listopada 2007 r., a także o kartę oceny narażenia zawodowego z dnia 25 sierpnia 2006 r. wraz z uzupełnieniem sporządzonym w trakcie rozpraw administracyjnych. Wyżej powołane orzeczenia lekarskie zgodnie stwierdzały brak podstaw do rozpoznania u strony choroby zawodowej.
Jak wynika z akt sprawy Z. S. w latach 1992 - 2006 był zatrudniony w "A" Sp. z o. o. z siedzibą w S. (spółka obecnie po przekształceniach występuje pod nazwą [...] S.A.) przy produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych. W tym czasie miał styczność z barwnikami pylistymi.
Jak zgodnie wskazały medyczne jednostki orzecznicze okres latencji (utajnienia) - wynoszący ok. 20-30 lat, oraz warunki narażenia w środowisku pracy nie dają podstaw do uznania zawodowej etiologii schorzenia rozpoznanego u badanego.
Strona odwołała się od tej decyzji wskazując m.in., że w trakcie jego zatrudnienia nie przestrzegano podstawowych zasad BHP, nie uwzględniono osobniczej wrażliwości organizmu. W szczególności nieznana etiologia raka jasnokomórkowego nerki nie może przemawiać za brakiem rozpoznania choroby zawodowej.
Po rozpoznaniu odwołania Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 25 sierpnia 2008 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu niższej instancji.
Organ odwoławczy wskazał, że z karty narażenia zawodowego wynika, iż odwołujący pracując w latach 1992 - 2006, na stanowiskach; pracownik magazynowy, operator wtryskarki, zastępca brygadzisty, brygadzista ustawiacz, ustawiacz produkcyjny, miał kontakt w środowisku pracy z barwnikami pylistymi zawierającymi śladowe ilości kadmu i chromu oraz z olejami przepracowanymi.
Dalej podkreślił, że zgodnie z zaleceniami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zawartymi w wyroku z dnia 1 grudnia 2005 r. sygn. akt III SA/Gd 57/05 organ pierwszej instancji przeprowadził rozprawy administracyjne, w dniach 10 i 17 listopada 2006 r. Następnie całość zgromadzonej dokumentacji przesłano do Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. w celu wydania orzeczenia w sprawie. Instytut nie rozpoznał choroby zawodowej u zainteresowanego.
Organ odwoławczy, powołując się na tezy zawarte w orzeczeniach lekarskich, stwierdził, że jest naukowo udokumentowany długi okres latencji tego typu schorzenia. Może on ulec skróceniu, w przypadku wysokich stężeń substancji rakotwórczych, jednak w sprawie taka sytuacja nie miała miejsca. Brak również danych wskazujących na istnienie u strony szczególnej wrażliwości na kadm. Nadto badania Międzynarodowej Organizacji Badań nad Rakiem w zakresie narażenia pracowników na kadm, nie potwierdzają zwiększenia ryzyka zachorowań na nowotwór o innej lokalizacji niż płuco.