Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Orłowska Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Sudoł Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Beata Kaczmar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2013 r. sprawy ze skargi Z. B. i Z. B. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia 31 stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie określenia zasad prowadzenia sezonowej działalności handlowo -usługowo- rekreacyjnej oddala skargę.
W dniu 31 stycznia 2013 r. r. Rada Miasta podjęła uchwałę nr [...] w sprawie określenia zasad prowadzenia sezonowej działalności handlowo-usługowo-rekreacyjnej w okresie od 1 maja 2013 r. do 30 września 2013 r. na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta U. pn. [...]. Uchwała ta wyznaczyła miejsca przeznaczone pod działalność handlowo-usługowo-rekreacyjną oraz określiła sposób ich zagospodarowania i proponowaną formę sezonowych obiektów.
Jako podstawę prawną uchwały podano art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), § 9 ust. 3 pkt 5 uchwały nr [...] Rady Miejskiej z dnia 28 czerwca 2001 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...] (Dz. Urz. Woj. Pom. Nr 72, poz. 874).
Pismem z dnia 11 lutego 2013 r., kierowanym do Burmistrza i Rady Miasta, Z. B. i Z. B. - właściciele nieruchomości przy ul. [...] w U. - wnieśli o uchylenie powyższej uchwały, gdyż narusza ona ich interes prawny.
W odpowiedzi przewodniczący Rady Miasta pismem z dnia 5 marca 2013 r. (znak: [...]) poinformował, że nie uznano zasadności wezwania do naruszenia prawa i nie znaleziono podstaw do uchylenia ww. uchwały z uwagi na to, że nie stwierdzono, by w jakikolwiek sposób naruszała interes prawny ww. osób.
Następnie Z. i Z. B. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na uchwałę Rady Miasta nr [...] z dnia 31 stycznia 2013 r., domagając się jej uchylenia.
Skarżący zarzucili, że uchwała narusza art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) oraz art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) przez błędną wykładnię przepisów i ich niewłaściwe zastosowanie.
Skarżący wskazali, że uchwała ingeruje w ich prawo własności i w związku z tym narusza art. 140 kodeksu cywilnego, który stanowi, że w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. Sposób zagospodarowania promenady nadmorskiej, w sposób określony w uchwale, zmniejsza swobodę skarżących w wykonywaniu prawa własności, co przesądza o istnieniu po ich stronie interesu prawnego w rozumieniu przepisów art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Uchwała uniemożliwia skarżącym pełne korzystanie z ich nieruchomości zgodnie z uprawnieniem i powoduje ograniczenia w pobieraniu pożytków oraz innych dochodów z rzeczy. Nowe stoiska, które powstaną na terenie przed działką, na której prowadzą swoją działalność skarżący, wpłyną bezpośrednio na sytuację prawną skarżących, uniemożliwiając im swobodne zagospodarowanie własnej działki zgodnie z planowaną działalnością. Skarżący bowiem od wielu lat prowadzą sezonową działalność gospodarczą poprzez umiejscowienie lub wydzierżawienie stoisk handlowo-usługowych na terenie posiadanej przez nich nieruchomości, wzdłuż promenady przy samym ogrodzeniu, które na ten czas jest demontowane. Umiejscowienie zgodnie z zaskarżoną uchwałą nowych punktów handlowych (także w formie namiotów) spowoduje zmniejszenie atrakcyjności usług oferowanych przez skarżących utrudniając prowadzenie działalności gospodarczej na dotychczasowych warunkach. Ponadto, na skutek realizacji tej uchwały zostanie zasłonięty widok na promenadę (tym bardziej, że w uchwale nie została określona wysokość namiotu) i dojdzie do zmniejszenia stopnia nasłonecznienia trawnika.