Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Gorski (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Anna Orłowska, Sędzia WSA Alina Dominiak, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Januszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 10 września 2009 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia 15 lipca 2009 r. sygnatura akt [...] orzekającej o braku podstaw do stwierdzenia u A. M. choroby zawodowej - choroby układu wzrokowego wywołanej czynnikami fizycznymi, chemicznymi lub biologicznymi.
Organ II instancji działając na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. Nr 122, poz. 851 z późn. zmianami) oraz art. 138 § 1 pkt 1 KPA, § 11 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 105, poz. 869) wskazał, że Powiatowy Inspektor Sanitarny wydając decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oparł się na orzeczeniu lekarskim Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. z dnia 11 września 2007 r., orzeczeniu lekarskim Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z dnia 27 listopada 2007 r. oraz karcie oceny narażenia zawodowego sporządzonej w dniach 18 grudnia 2007 r. i 19 grudnia 2007 r.
Pomiary promieniowania jonizującego wykonane przez Instytut Medycyny Pracy wykazały, iż dawka promieniowania jonizującego izotopu J-125 otrzymywanego przez skarżącą nie przekroczyła 1 m Sv, a więc dawki dopuszczalnej dla ogółu ludności. Karta oceny narażenia zawodowego została sporządzona przez jednostkę uprawnioną. Stwierdzono u skarżącej ziarnistość w soczewkach oczu powstałą najprawdopodobniej w okresie życia płodowego i można ją określić jako zaćma wrodzona i podczas badań najpewniej nie została zauważona.
Decyzję tę zaskarżyła A. M.
Wnosząc o jej uchylenie skarżąca zauważa, iż bezpodstawnie przyjęto, iż jej choroba nie figuruje w wykazie chorób zawodowych. Zdaniem skarżącej bezpodstawnie przyjęto, iż dawki promieniowania jonizującego izotopu J-125, które otrzymywała przez 14 lat pracy nie przekraczały 1 m Sv podczas, gdy jest to twierdzenie gołosłowne nie poparte żadnymi dowodami.
W czasie pracy nie posiadała czujnika promieniowania i nieprawdą jest, aby była pod indywidualną kontrolą.
W odpowiedzi na skargę organ II instancji wnosił o jej oddalenie powołując się na uzasadnienie zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skarga jest niezasadna. Zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.
Zgodnie z treścią art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzygając sprawę w granicach danej sprawy nie jest związany zarzutami skargi ani powołaną podstawą prawną .
Sądy Administracyjne nieuprawnione są do oceny wartości merytorycznej oceny lekarskiej.
Zaskarżona decyzja wydana została na podstawie uprawnionych do orzekania organów a to: orzeczenia Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G.
z dnia 11 września 2007 r. i orzeczenia Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z dnia
27 listopada 2007 r. uzupełnionego oceną z dnia 5 maja 2008 r., a także na podstawie karty oceny narażenia zawodowego sporządzonej dnia 18 grudnia 2007 r. i 19 grudnia 2007 r.
Orzeczenia lekarskie nie wykazały, aby przyczyną choroby zawodowej na jaką cierpi skarżąca były czynniki występujące w środowisku pracy. Z karty oceny narażenia zawodowego wynika, iż dawki promieniowania jonizującego izotopu J-125 nie przekraczały 1 m Sv, a więc były dawką dopuszczalną dla ogółu ludności. Badania wykonał Instytut Medycyny Pracy w Ł. w ilości 120 pomiarów rocznie.
U skarżącej nie rozpoznano zaćmy popromiennej, co oznacza, iż brak jest podstaw do rozpoznania u skarżącej choroby zawodowej układu wzrokowego wywołanej czynnikami fizycznymi, chemicznymi lub biologicznymi występującymi w środowisku pracy.
Jak już wyżej zauważono Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do kwestionowania merytorycznej wartości orzeczeń lekarskich, w tym rozpoznania choroby zawodowej do czego uprawniony byłby ewentualnie Sąd Powszechny.
Mając powyższe rozważania na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny na mocy art. 151 p.p.s.a oddalił skargę.