W myśl punktu 15 załącznika do obecnie obowiązującego rozporządzenia z 2009 r. przewlekłymi chorobami narządu głosu spowodowanych nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat są: 1) guzki głosowe twarde, 2) wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych, 3) niedowład mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością fonacyjną głośni i trwała dystonią. Porównując powyższe do treści załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. należy stwierdzić, że w pkt 15 do chorób zawodowych zaliczono:
1) guzki głosowe twarde, 2) wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych, 3) niedowład mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dystonią. Zatem w przypadku choroby wymienionej na trzeciej pozycji jej określenie w załącznikach jest różne i Sąd nie posiadając wiedzy medycznej nie może stwierdzić, czy chodzi w tym przypadku o te same choroby.
Jak wynika z akt sprawy jednostki orzecznicze, na których rozpoznaniu organ oparł swoje rozstrzygnięcie, wydały orzeczenia lekarskie w dacie obowiązywania rozporządzenia z dnia 30 lipca 2002 r. stwierdzając u skarżącej: przewlekłe zapalenie krtani - w przypadku WOMP i zmiany morfologiczno - czynnościowe w zakresie krtani, tj. przewlekłe proste zapalenie krtani z zaostrzeniem w odcinku tylnym krtani, obrzęk podnabłonkowy fałdów głosowych oraz cechy dysfonii hyperfunkcjonalnej - w przypadku orzeczenia Instytutu Medycyny Pracy w Ł. Wobec różniących się wykazów chorób zawodowych narządu głosu powstaje tym samym pytanie, czy stwierdzone u skarżącej schorzenia nie jest objęte tym "nowym" wykazem. Orzekając w sprawie organ powyższą okoliczność pominął, tymczasem wymagała ona wyjaśnienia ze strony lekarskiej jednostki orzeczniczej, która wydała orzeczenie w niniejszej sprawie. Wątpliwości tej ani organ ani Sąd we własnym zakresie nie mogły bowiem rozstrzygnąć.
Podkreślić w tym miejscu trzeba, iż orzeczenia zakładów służby zdrowia właściwych do rozpoznawania chorób zawodowych są traktowane w postępowaniu w sprawie chorób zawodowych jak opinie biegłych. Muszą być one zatem umotywowane w sposób zrozumiały dla stron, organów orzekających, a także dla Sądu, który nie posiada wiedzy medycznej, a obowiązany jest ocenić, czy wydane na podstawie takich orzeczeń decyzje są zgodne z prawem" (por. wyrok NSA z dnia 15 kwietnia 1998 r., I SA 2074/97, System Informacji Prawnej LEX nr 45828). Ocena zawarta w takim orzeczeniu nie może zatem sprowadzać się do przedstawienia zdania biegłego, ale musi przekonywać jako logiczna całość w odniesieniu do zgromadzonego materiału dowodowego. Dokonując z tego punktu widzenia oceny wydanych w niniejszej sprawie orzeczeń lekarskich, Sąd stwierdził, że nie odniesiono się w nich do faktu wcześniejszego rozpoznania u skarżącej guzków śpiewaczych, co wynika z przedstawionej przez skarżącą w toku postępowania dokumentacji lekarskiej. Wyjaśnienia zatem wymaga, czy stwierdzone wcześniej guzki śpiewacze są tymi samymi, o których mowa w załączniku do rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych, jak również, jeżeli pierwsza odpowiedź będzie twierdząca, czy brak ich rozpoznania w obu orzeczeniach lekarskich oznacza, że guzki te samoczynnie ustąpiły.
Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że zaskarżoną decyzję należało uchylić. W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, że organ nie może oprzeć rozstrzygnięcia na opinii lekarskiej nie zawierającej przekonywującego uzasadnienia, bądź sprzecznej z przepisami prawa.
W tym stanie rzeczy skoro sprawa nie została wyjaśniona do ostatecznego załatwienia, co stanowi naruszenie art. 77 § 1 i 80 k.p.a. w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, Sąd działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
Wskazania co do dalszego toku postępowania wynikają z powyższych rozważań. Organ odwoławczy winien uzupełnić postępowanie wyjaśniające, w tym winien rozważyć zwrócenie się do kolejnej jednostki orzeczniczej, bądź zwrócić się do jednostki orzeczniczej II stopnia aby, z uwzględnieniem powyższych uwag, odniosła się do całości materiału dowodowego i medycznego zgromadzonego w sprawie uwzględniając treść załącznika do rozporządzenia z 2009 r.
Wobec uchylenia rozstrzygnięcia odmawiającego stwierdzenia choroby zawodowej przepis art. 152 ustawy nie miał zastosowania.