Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak Sędzia NSA Marek Gorski (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Wioleta Gładczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Rejonowej [...] na decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia 31 lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.
Wnioskiem z dnia 21 kwietnia 2009 r. Nadleśnictwo S. wystąpiło do Urzędu Miasta i Gminy w G. o wymeldowanie T. L., A. L.j, W. L. i A. L. z lokalu [...].
Po przeprowadzeniu postępowania Burmistrz Miasta i Gminy, decyzją z dnia 31 lipca 2009 r., orzekł o wymeldowaniu z pobytu stałego w [...] wskazanych we wniosku osób. W podstawie prawnej decyzji organ wskazał na art. 104 § 1 k.p.a. oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) - zwanej dalej również ustawą.
Uzasadniając rozstrzygniecie organ stwierdził, że przedmiotowy budynek jest niezamieszkały, pozbawiony elektryczności i wody.
Wskazał, również, że centrum życiowe T. L. znajduje się przy ul. [...] w B. Z uwagi na stan budynku, organ uznał za niewiarygodne twierdzenia strony o zamieszkiwaniu w D. W. L. zeznał, że obecnie zamieszkuje w G. przy ul. [...]. Z kolei A. L. zeznała, że od grudnia 2008 r. zamieszkuje w miejscowości D.
W toku postępowania ustalono, że A. L. zamieszkuje wraz z matką w B. Nadto Sąd Rejonowy w T. wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2009 r. orzekł o jego eksmisji z lokalu w [...].
Kontrola meldunkowa przeprowadzona przez funkcjonariuszy Policji potwierdziła fakt nieobecności rodziny L. w miejscu stałego zameldowania.
Organ podkreślił, że instytucja zameldowania ma charakter ewidencyjny tzn. ma na celu odzwierciedlenie jedynie stanu faktycznego w zakresie pobytu osób.
Żadna ze stron nie odwołała się od tej decyzji.
W oparciu o art. 50 § 1 i 53 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - w skrócie p.p.s.a., skargę na powyższą decyzję złożył Prokurator Rejonowy w T.
Prokurator zarzucił istotne naruszenie art. 77 § 1 k.p.a., polegające na nierozpatrzeniu całego materiału dowodowego, co doprowadziło do błędnego uznania, że przedmiotowy lokal nie stanowi centrum życiowego A. L., W. L. i A. L. Jak również naruszenie art. 80 k.p.a., co doprowadziło do błędnego uznania przez organ, że T. L. na stałe zamieszkała w B.
W uzasadnieniu skargi Prokurator opisał przebieg postępowania w sprawie i podkreślił, że A. L. w 2009 r. odbierała korespondencję, kierowaną do niej na adres [...]. Natomiast w wyjaśnieniach, złożonych przed organem wymieniona stwierdziła, że posiada w tym lokalu książki i inne rzeczy osobiste. Ponieważ jest w ciąży była zmuszona czasowo opuścić lokal, który był pozbawiony elektryczności i wody. Podobnie W. L. odbierał korespondencję w tym lokalu i posiada tam swoje rzeczy osobiste. Chciałby wrócić do budynku i zrobić remont, ale nie wie jaki jest stan prawny nieruchomości.
Zdaniem Prokuratora organ w ogóle nie ustosunkował się do wyjaśnień złożonych przez strony oraz faktu odbioru przez nich korespondencji w sprawie wymeldowania. Skarżący powołał się przy tym na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarzucił, że organ bezkrytycznie, z naruszeniem zasad postępowania administracyjnego, dał wiarę informacjom podanym przez Nadleśnictwo S. Ponadto, brak jest bliższych informacji w jaki sposób Policja dokonała kontroli meldunkowej. Nie można wykluczyć, że funkcjonariusze przekazane informację powzięli na podstawie jednorazowej wizyty w lokalu, kiedy nikt nie otworzył im drzwi.