Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Orłowska, Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski (spr.), Sędzia WSA Felicja Kajut, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi Z. C. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia 11 października 2010 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 14 czerwca 2010 r. nr [...] nie stwierdził u Z. Ch. choroby zawodowej - pylicy płuc. W podstawie prawnej rozstrzygnięcia wskazał art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Uzasadniając decyzję organ wskazał, że Z. Ch. pracę zawodową rozpoczął jako murarz w 1968 r. W okresie od 16 października 1971 r. do 2 października 1972 r. pracował jako murarz w Przedsiębiorstwie Budownictwa Rolniczego w Ch.. W 1972 r. rozpoczął pracę w Morskim Porcie Handlowym w G. gdzie pracował do przejścia na emeryturę w 2005 r. Jedynie kilka miesięcy w 1979 r. pracował jako strażnik działu ochrony w Areszcie Śledczym w G.. W trakcie zatrudnia w "A" Sp. z o.o., podczas wykonywania obowiązków służbowych był narażony na działanie pyłów w stężeniach przekraczających wartość normatywów higienicznych NDS.
W toku postępowania Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w G. wydał orzeczenie lekarskie nr [...], a następnie Instytut Medycyny Pracy w Ł., działając jako jednostka drugiego stopnia, wydał orzeczenie nr [...]. Na podstawie badań wskazane jednostki medyczne zgodnie nie rozpoznały u strony choroby zawodowej.
W tych okolicznościach Państwowy Powiatowy Inspektora Sanitarny wydał decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. Decyzją z dnia 9 grudnia 2009 r. organ odwoławczy uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
W związku z wskazaniami organu odwoławczego pozyskano w sprawie opinie uzupełniające do orzeczeń lekarskich. W swoich pismach Instytut Medycyny Pracy w Ł. oraz Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w G. wyjaśniły, że pylicę płuc rozpoznaje się na podstawie zdjęć RTG klatki piersiowej, gdyż tylko dla tego rodzaju badań została ustalona klasyfikacja, według Międzynarodowego Biura Pracy. Samo stwierdzenie obecności złogów pyłu w badaniu histopatologicznym nie jest tożsame z rozpoznaniem pylicy płuc. Tym samym jednostki podtrzymały swoje stanowisko o nierozpoznaniu choroby zawodowej.
Mając na uwadze całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny nie znalazł podstaw do stwierdzenia u strony choroby zawodowej pylicy płuc, wymienionej w pozycji 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869).
Z. Ch. odwołał się od tej decyzji wskazując, że w trakcie pracy zapylenie przekraczało 86 razy normę. Przedmiotową chorobę zdiagnozowano i potwierdzono w badaniach histopatologicznych przeprowadzonych przez Katedrę i Zakład Patomorfologii Akadami Medycznej w G.. Strona wnioskowała także o wykonanie kolejnego badania RTG klatki piersiowej.
Po rozpatrzeniu odwołania Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 11 października 2010 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu opisał przebieg postępowania i stwierdził, że opinie lekarskie jak i karty oceny narażenia zawodowego zostały sporządzone prawidłowo przez upoważnione jednostki. Wprawdzie strona pracowała w narażeniu na zapylenie, jednak orzeczenia lekarskie nie rozpoznały u niej wskazanej choroby zawodowej. Podkreślił, że organy inspekcji sanitarnej nie mogą wydać decyzji sprzecznej z orzeczeniami lekarskim.