Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Sędziowie Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 13 września 2018 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Decyzją z dnia 13 września 2018 r. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, działając na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367), utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w G. z dnia 23 lipca 2018 r. o braku podstaw do stwierdzenia u A. B. choroby zawodowej - zespołu wibracyjnego: postaci naczyniowo-nerwowej.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w dniu 14 czerwca 2016 r. wpłynęło zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej - zespołu wibracyjnego: postać naczyniowo-nerwowa. Jednostka orzecznicza I stopnia w dniu 23 października 2017 r. wydała orzeczenie lekarskie o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej. Nie zgadzając się z treścią orzeczenia A. B. wystąpił z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia. Dnia 9 maja 2018 r. Instytut Medycyny Pracy w Ł. wydał orzeczenie lekarskie o braku podstaw do stwierdzenia u niego choroby zawodowej.
W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy w dniu 23 lipca 2018 roku Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. wydał decyzję o braku podstaw do stwierdzenia u skarżącego choroby zawodowej - zespołu wibracyjnego: postać naczyniowo-nerwowa.
Od powyższej decyzji skarżący wniósł odwołanie.
Organ odwoławczy ustalił, że A. B. rozpoczął pracę zawodową w 1969 r. i był zatrudniony we wskazanych szczegółowo zakładach pracy - ostatnio - w okresie od 1.04.2005 r. do 31.10.2015 r. - w spółce z o.o. w likwidacji "[...]" w G,, na stanowisku tokarz, tokarz -frezer. Od 20 lipca 2016 r. otrzymuje świadczenie przedemerytalne. Na podstawie karty oceny narażenia zawodowego ustalono, że praca skarżącego w ostatnich dziesięciu latach jego aktywności zawodowej nie była związana z narażeniem na wibrację o charakterze miejscowym. W pozostałym czasie takiego narażenia nie było (lata 1996-2002 praca w Fabryce Kabli "[...]", okresy bezrobocia 1975-1976, 1990-1991, 1991-1996, 2002-2004, 2015-2016) lub z uwagi na likwidację zakładu pracy brakuje dowodów na występowanie narażenia.
Z treści orzeczenia lekarskiego Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w G. z dnia 23 października 2017 r. wynika, że na podstawie specjalistycznych badań i konsultacji nie rozpoznano zespołu wibracyjnego i wskazano na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego jako przyczynę zgłaszanych dolegliwości. Powyższe zostało też potwierdzone orzeczeniem lekarskiej jednostki orzeczniczej II stopnia - Instytutu Medycyny Pracy w Ł. z dnia 9 maja 2018 r. Z jego treści wynika, że zgłaszane przez skarżącego dolegliwości ze strony kończyn górnych mogą mieć związek ze schorzeniami ogólnoustrojowymi (uogólniona miażdżyca, zmiany zwyrodnieniowe związane z wiekiem, podejrzenie reumatoidalnego zapalenia stawów) i nałogami (od 46 lat jest czynnym palaczem tytoniu). Organ wyjaśnił, że strona w piśmie z dnia 9 listopada 2017 r. podała szczegółowe informacje dotyczące sposobu wykonywania pracy na stanowisku tokarza, konieczności ostrzenia noży tokarskich na szlifierce (z podaniem czasu szlifowania na zmianę roboczą), możliwym narażeniu na drgania ogólne przenoszone z tokarek na podłoże. Posiadając powyższe informacje , po analizie dokumentacji medycznej i przeprowadzeniu badań w klinice chorób zawodowych Instytutu Medycyny Pracy w Ł. upoważniony lekarz zatrudniony w jednostce orzeczniczej II stopnia nie rozpoznał u skarżącego choroby zawodowej: zespołu wibracyjnego - postaci naczyniowo-nerwowej. Zgłaszane przez stronę dolegliwości ze strony kończyn górnych mogą mieć związek ze schorzeniami ogólnoustrojowymi. Organ odwoławczy zaznaczył, że orzeczenia jednostek orzeczniczych I i II stopnia były tożsame.