Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak Sędzia WSA Jolanta Sudoł Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Zegan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2015 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej [...] delegowanego do Prokuratury Apelacyjnej [...] P. P. sprawy ze skargi M. J. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 7 sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu środków zastępczych oddala skargę.
Decyzją z dnia 27 czerwca 2014 r. znak [...] (wydaną w następstwie kasacyjnej decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 9 kwietnia 2014 r. znak [...]) Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny działając na podstawie art. 12 ust. 1 oraz art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r., Nr 212, poz. 1263 ze zm.), art. 52a w zw. z art. 4 pkt 27 i pkt 34, art. 44b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 124) oraz art. 104, art. 107 § 1 i § 3 i art. 130 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) wymierzył M. J. zamieszkałemu w K. karę pieniężną w wysokości 40.000 zł za wprowadzenie do obrotu środków zastępczych szczegółowo opisanych w czterech odrębnych częściach decyzji (ze wskazaniem nazwy środka, ilości opakowań, ilości woreczków bądź ampułek oraz gramatury).
Jednocześnie organ pierwszej instancji nadał wydanej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji wskazał, że do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego od października 2013 r. do dnia wydania decyzji wpłynęły cztery sprawy przekazane wraz z materiałem dowodowym przez różne organy z terenu całego kraju dotyczące wprowadzania przez M. J. do obrotu środków zastępczych. Środki te wprowadzane były do obrotu w formie przesyłek nadawanych za pośrednictwem Poczty Polskiej. Dwie sprawy będące przedmiotem postępowań przekazane zostały przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w G.. Kolejna sprawa została przekazana przez Prokuraturę Rejonową w P. oraz Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w S. Ostatnia sprawa została przekazana przez Prokuraturę Rejonową w K.
Co istotne, decyzjami z dnia 6 grudnia 2013 r., 17 stycznia 2014 r., 14 lutego 2014 r. oraz 28 lutego 2014 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny zakazał ww. wprowadzania do obrotu środków zastępczych szczegółowo opisanych w wydanych decyzjach. Równocześnie organ pierwszej instancji orzekł o wycofaniu przedmiotowych środków z obrotu oraz o ich zniszczeniu na koszt strony postępowania. Wszystkie ww. decyzje zostały następnie utrzymane w mocy przez Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego.
W dalszej części uzasadnienia organ pierwszej instancji wskazał, że w świetle art. 4 pkt 27 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii środkiem zastępczym jest substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego używana zamiast środka odurzającego lub substancji psychotropowej lub w takich samych celach jak środek odurzający lub substancja psychotropowa, których wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu nie jest regulowane na podstawie przepisów odrębnych. Zgodnie natomiast z art. 4 pkt 34 ww. ustawy wprowadzanie do obrotu to udostępnianie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów lub środków zastępczych. Co istotne, art. 44 b ww. aktu prawnego zabrania wytwarzania i wprowadzania do obrotu środków zastępczych. Z kolei zgodnie z art. 52a ust. 1 ww. ustawy kto wprowadza do obrotu na terytorium RP środek zastępczy podlega karze pieniężnej w wysokości od 20.000 do 1.000.000 zł. Przedmiotową karę wymierza w drodze decyzji właściwy państwowy inspektor sanitarny uwzględniając w szczególności ilość wprowadzonego do obrotu środka zastępczego.