Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Protokolant Specjalista Ewa Olender, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2019 r. sprawy ze skargi Miasta Rydułtowy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia 27 lipca 2018 r. nr NPII.4131.1.350.2018 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Miasta Rydułtowy z dnia 21 czerwca 2018 r. nr 44.420.2018 w sprawie zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych na skutek skargi kasacyjnej Wojewody Śląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 października 2018 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 października 2018 r. o sygn. akt III SA/Gl 1019/18, 2. zasądza od Miasta Rydułtowy na rzecz Wojewody Śląskiego kwotę 360 zł (słownie: trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, 3. oddala skargę.
Wyrokiem z 24 października 2018 r. sygn. akt III SA/Gl 1019/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpatrzeniu skargi Miasta Rydułtowy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z 27 lipca 2018 r. nr NPII.4131.350.2018 stwierdził nieważność § 1 punktu 1 podpunktu 2 uchwały nr 44.420.2018 Rady Miasta Rydułtowy z 21 czerwca 2018 r. w sprawie zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, jako niezgodnej z przepisem art. 12 ust. 3 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 487 ze zm., dalej określanej jako "ustawa o wychowaniu w trzeźwości). W pozostałym zakresie skargę oddalił.
Sąd ustalił następujący stan sprawy.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z 27 lipca 2018 r. nr NPII.4131.1.350.2018 Wojewoda Śląski stwierdził nieważność uchwały nr 44.420.2018 Rady Miasta Rydułtowy z 21 czerwca 2018 r. w sprawie zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, w całości - jako niezgodnej z przepisem art. 12 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości).
U podstaw rozstrzygnięcia legło ustalenie, że w § 1 ust. 1 pkt 1 uchwały Rada przyjęła, iż: "punkt sprzedaży lub podawania napojów alkoholowych nie może znajdować się w najbliższej okolicy przedszkoli, szkół, placówek oświatowo- wychowawczych, ośrodków zdrowia, przychodni zdrowia, szpitali, budynków i obiektów kultu religijnego. Z kolei w § 1 ust. 1 pkt 2 uchwały wskazała, iż "przez najbliższą okolicę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się obszar zdefiniowany w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości.
Zgodnie z powołanym w uchwale przepisem "najbliższa okolica punktu sprzedaży napojów alkoholowych to obszar mierzony od granicy obiektu, zamknięty trwałą przeszkodą o charakterze faktycznym, taką jak krawędź jezdni, zabudowa, która ze względu na swój charakter uniemożliwia dostęp oraz kontakt wzrokowy i głosowy, mur bez przejść oraz ciek wodny bez bliskich przepraw."
W ocenie organu nadzoru sposób określenia odległości punktów sprzedaży napojów alkoholowych od wskazanych w uchwale miejsc jest niejednoznaczny i nieprecyzyjny. W konsekwencji może prowadzić do arbitralnego i wybiórczego odmierzania odległości, co w praktyce może prowadzić do obchodzenia celów określonych w art. 1 i 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości.
Nadto, za niezgodne z prawem organ nadzoru uznał postanowienie zawarte w § 1 ust. 1 pkt 2 uchwały, zgodnie z którym "punkt sprzedaży i podawania napojów alkoholowych nie może znajdować się w lokalach gastronomicznych położonych w pobliżu dróg publicznych, o ile przed tymi lokalami nie ma barierek, łańcuchów lub innych tego typu odpowiednich zabezpieczeń". Stwierdził bowiem, że przez zasady usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych należy rozumieć zasady rozmieszczenia punktów sprzedaży i podawania napojów alkoholowych w terenie, w tym w szczególności, względem miejsc czy obiektów chronionych przez ustawę oraz uznanych przez radę gminy za zasługujące na taką ochronę (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 1994r., sygn. akt SA/Gd 2824/93, publikowany w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Punktem odniesienia dla usytuowania miejsc sprzedaży i podawania alkoholu powinny być obiekty chronione ustawowo oraz te, które - zgodnie z wolą rady - zostaną objęte tą ochroną. Istotą uchwały w sprawie zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych jest określenie przez radę wymogów geometrycznych odnośnie umiejscawiania takich punktów. W uchwale powinny zatem znaleźć się regulacje zawierające wytyczne co do konkretnej odległości ich od określonych miejsc czy obiektów, bądź określające inne wskaźniki przestrzenne lub powierzchniowe. W konsekwencji należy uznać, że w uchwale wydanej na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy nie mogą być ustalane - tak jak w przedmiotowej sprawie - konkretne kategorie miejsc, w których nie mogą być usytuowane punkty sprzedaży napojów alkoholowych. W ramach upoważnienia zawartego w powołanym unormowaniu nie mieści się uprawnienie rady gminy do konkretyzowania, jak ma wyglądać miejsce sprzedaży i podawania napojów. Zresztą, posłużenie się sformułowaniem "o ile przed tymi lokalami nie ma barierek, łańcuchów lub innych tego typu odpowiednich zabezpieczeń" sprawia, że wydanie zezwolenia będzie związane z oceną spełnienia przez punkt sprzedaży niedookreślonych i nieprecyzyjnych kryteriów.