Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Protokolant St. sekr. sąd. Anna Charchuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2010 r. przy udziale - sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie skargi organu nadzorczego na uchwałę rady gminy w przedmiocie zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części określonej w jej § 2 ust. 1 pkt 3 i 4
[...] Rada Gminy W. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie zasad usytuowania na terenie gminy W. miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych powołując się na art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 12 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 26 października 1983 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jednolity Dz. U z 2007 r., Nr 70, poz. 473 ze zm.). W § 2 ust. 1 pkt 3 i 4 tej uchwały zapisano, iż ustala się następujące zasady usytuowania na terenie gminy W. miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży oraz poza miejscem sprzedaży w ogródkach piwnych usytuowanych przy lokalach gastronomicznych (bez konieczności posiadania odrębnego zezwolenia); ogródkach piwnych usytuowanych przy punktach sprzedaży detalicznej wymienionych w ustawie (za odrębnym zezwoleniem). Ta uchwała weszła w życie po upływie 14 dni od daty ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa [...].
W skardze z [...] Wojewoda [...] wskazując na art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wniósł o stwierdzenie nieważności tej uchwały w części określonej w § 2 ust. 1 pkt 3 i 4, jako sprzecznej z art. 12 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. W uzasadnieniu powołując się na ten ostatni przepis oraz wyrok NSA z 6 maja 1994 r., sygn. akt I SA/Gd 2824/93 stwierdził, że rada gminy winna była precyzyjnie konstruować zasady określające usytuowanie miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych względem miejsc, które uznaje za zasługujące na szczególną ochronę. Tymczasem przekroczono w tym wypadku uprawnienie wynikające z art. 12 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, który stanowi, że rada gminy ustala, w drodze uchwały, zasady usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, ponieważ w § 2 ust. 1 pkt 3 i 4 uchwała zawiera regulacje dotyczące ogródków piwnych. Prowadzenie ogródka piwnego nie wymaga odrębnego zezwolenia, ponieważ taki ogródek stanowi część lokalu gastronomicznego (§ 2 ust. 1 pkt 3 uchwały). Z kolei, jeśli prowadzenie ogródka piwnego wymaga odrębnego zezwolenia, to stanowi on odrębną placówkę gastronomiczną (§ 2 ust. 1 pkt 4 uchwały). Skoro w § 2 ust. 1 pkt 2 uchwała stanowi, że uchwalone zasady stosuje się do sprzedaży napojów alkoholowych w lokalach gastronomicznych, to również w ogródkach piwnych, co powoduje zbędność dodatkowej regulacji prawnej w tym zakresie.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy W. wniosła o oddalenie skargi podnosząc, że przedmiotowa uchwała nie dotyczy wydawania zezwoleń na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży oraz poza miejscem sprzedaży, lecz określa zasady usytuowania miejsc sprzedaży. Ustawa nie zawiera w tym zakresie ograniczeń, co oznacza, że rada gminy może swobodnie kształtować te zasady. Korzystając z tego uprawnienia uchwała zawiera rozróżnienie ogródków piwnych, co jest zgodne z potrzebami i oczekiwaniami społeczności lokalnej, dodatkowo w § 4 tej uchwały uregulowano sposób liczenia odległości między danymi punktami, czego wojewoda nie zakwestionował. Rada gminy nie wprowadziła regulacji dotyczących ogródków piwnych, lecz uregulowała jedynie sposób liczenia odległości pomiędzy danymi punktami.