Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Katowice w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Kandut (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Sędzia WSA Iwona Wiesner, Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2018 r. sprawy ze skargi K. S. na uchwałę Rady Miasta Katowice z dnia 26 października 2016 r. nr XXXI/632/16 w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6219 Inne o symbolu podstawowym 621
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Miasta
Uzasadnienie strona 1/8

W dniu 26 października 2016 r. Rada Miasta Katowice podjęła Uchwałę nr XXXI/632/16 w sprawie przyjęcia "zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta Katowice". W podstawie prawnej uchwały powołano art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446 - dalej zwana: u.s.g.) w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 150 ze zm. - dalej zwana: ustawa o ochronie praw lokatorów), zaznaczając, że Uchwałę tę podjęto po przeprowadzeniu konsultacji społecznych w trybie art. 5 ust. 5 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 239 ze zm.). Powyższa Uchwała zastąpiła poprzednią uchwałę w tym przedmiocie z 30 października 2013 r. nr XLI/950/13. W § 4 Uchwały postanowiono, że podlega ona ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego i wchodzi w życie po upływie 14. dni od dnia jej ogłoszenia.

Pismem z 24 sierpnia 2017 r. K. S. (dalej zwany: skarżący lub strona skarżąca) wniósł na w/w Uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W uzasadnieniu poniósł, że jest ona niezgodna z prawem i z tego powodu od 2002 r. jego wnioski o najem lokalu mieszkalnego z zasobów miasta Katowice są załatwiane odmownie. Mianowicie Miasto powołując się na zaskarżoną Uchwałę żąda przedłożenia zaświadczenia Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (dalej zwany: MOPS) o bezdomności skarżącego. MOPS z kolei wydaje takie zaświadczenie w stosunku do osób przebywających w ośrodku dla bezdomnych, gdzie skarżący nie przebywa.

Zdaniem strony skarżącej zaskarżona Uchwała jest przede wszystkim niezgodna z art. 25 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym miejscem zamieszkania osoby jest miejscowość w której ona przebywa z zamiarem stałego pobytu. Nie jest więc wymagany konkretny adres, a jedynie wskazanie faktycznego przebywania w konkretnej miejscowości oraz wykazanie zamiaru przebywania tam na stałe. Takie miejsce nie traci przymiotu miejsca zamieszkania nawet wskutek dłuższego lub krótszego oddalenia się z niego danej osoby, pod warunkiem rzeczywistego związku z miejscem zamieszkania. W tym zakresie skarżący wsparł swoje stanowisko postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lutego 2009 r. sygn. OW 164/08.

Powołując się z kolei na uchwałę NSA z 2 kwietnia 2007 r. sygn. II OPS 2/07 dodał, że pismem z 23 lipca 2017 r. wystąpił do Rady Miasta Katowice o usunięcie naruszenia prawa, w związku z czym spełnił wymogi określone w art. 101 ust. 1 u.s.g. do skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

W odpowiedzi na skargę organ samorządu terytorialnego wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie. W uzasadnieniu wyjaśnił, powołując przepisy art. 4 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 21 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, że gmina w uchwale ma prawo określić nie tylko wysokość dochodu gospodarstwa domowego uzasadniającą oddanie w najem lub podnajem lokalu na czas nieoznaczony i lokalu socjalnego, ale również warunki zamieszkiwania kwalifikujące wnioskodawcę do ich poprawy i w tym zakresie uzależnić zawarcie umowy najmu lokalu komunalnego od aktualnej sytuacji mieszkaniowej osoby ubiegającej się o zawarcie umowy najmu lokalu, z uwzględnieniem przypadków bezdomności. Pojęcie bezdomności definiuje art. 6 pkt 8 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930 ze zm. - dalej zwana u.p.s.) i organ gminy nie jest kompetentny do ustalenia czy osoba ubiegająca się o przydział mieszkania, która nie posiada miejsca zamieszkania, jest osobą bezdomną. Fakt ten winien zostać potwierdzony przez właściwy organ, tj. MOPS. W stosunku do osób ubiegających się o lokalu a odbywających karę pozbawienia wolności, potwierdzenie faktu bezdomności takiej osoby może nastąpić dopiero po opuszczeniu placówki penitencjarnej. W tym kontekście art. 25 k.c. nie ma w sprawie znaczenia.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6219 Inne o symbolu podstawowym 621
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Miasta