III SA/GL 608/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 28 czerwca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Apollo Sędziowie: WSA Małgorzata Jużków (spr.) Asesor WSA Barbara Orzepowska- Kyć Protokolant: Magdalena Kurpis po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi Gminy B. na zarządzenie zastępcze Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego oddala skargę.
Przedmiotem skargi jest zarządzenie zastępcze Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] stwierdzające wygaśnięcie mandatu radnego Gminy B. K. I..
Wskazane zarządzenie zastępcze zostało wydane na podstawie art. 98a ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity w Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).
W uzasadnieniu swego zarządzenia organ nadzoru stwierdził, że radny K. I. naruszył ustawowy zakaz łączenia mandatu radnego z zarządzaniem działalnością gospodarczą z wykorzystaniem mienia komunalnego przewidziany w art. 24f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, albowiem od 1982 r. pełni funkcję prezesa [...] Spółdzielni "A" w B.. Jak wynika z wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego nr KRS [...] Spółdzielnia ta prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej, sprzedaży hurtowej, produkcji pieczywa i wyrobów ciastkarskich, produkcji pieczywa cukierniczego trwałego, najmu nieruchomości i usług transportowych, pozostaje przy tym użytkownikiem wieczystym gruntów Gminy B..
Zdaniem Wojewody [...] pojęcie zarządzania działalnością gospodarczą należy rozumieć szeroko, jako każdą formę administrowania, organizowania czy kierowania działalnością gospodarczą, toteż w jego ocenie K. I. należy traktować jako osobę zarządzająca całokształtem działalności Spółdzielni, w tym także w zakresie prowadzonej przez nią działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia komunalnego (gminnego), co oznacza z kolei dysponowanie (zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie) substratem materialnym i prawami przysługującymi gminie. Tym samym za wykorzystanie mienia gminy należy uznać prowadzenie działalności gospodarczej na nieruchomości będącej własnością gminy.
W końcowej części zarządzenia Wojewoda podniósł, że skoro Rada Gminy B. nie podjęła stosownej uchwały o pozbawieniu radnego mandatu, do czego została wezwana pismem z [...] nr [...], koniecznym stało się wydanie zarządzenia zastępczego w tym przedmiocie. Na uzasadnienie powyższego twierdzenia przywołał treść art.190 ust.1 pkt 2a, art. 190 ust 5 oraz art.190 ust. 6 ustawy z 16 lipca 1998 r. Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz. U. z 2003 r., Nr159, poz.154).
Powyższe zarządzenie zastępcze [...] zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach pełnomocnik Gminy B. podnosząc, że Rada Miejska nie podziela stanowiska Wojewody, który naruszył jej kompetencje. Wniesienie skargi poprzedziło podjęcie przez Radę Miejską w B. uchwały Nr [...] z [...] w sprawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższe zarządzenie zastępcze Wojewody o wygaśnięciu mandatu radnego K. I..
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumenty przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia zastępczego.
Wyrokiem z 31 maja 2004 r. sygn. akt III S.A./GL/337/04, po rozpoznaniu skargi Gminy B. Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone zarządzenie zastępcze. W uzasadnieniu wyroku wskazał, że art. 24f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, stanowiący, iż radni nie mogą prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia komunalnego gminy, w której radny uzyskał mandat radnego, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności został wprowadzony do ustawy o samorządzie gminnym art. 19 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności publicznej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 1998 r. Jednak przepis ten (art. 24f ust. 1) miał zastosowanie dopiero do radnych kadencji następującej po kadencji, w czasie której ustawa weszła w życie- art. 30 cyt. ustawy. Zakaz ten dotyczył zatem radnych wybranych w wyborach przeprowadzonych 27 października 2002 r.