Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka Sędziowie WSA Janusz Bociąga (spr.) WSA Maria Zawadzka Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi J. K. na akt Prezydenta Miasta z dnia 20 listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania lokalu mieszkalnego z zasobów Gminy skargę oddala
Prezydent Miasta K aktem z dnia 20 listopada 2017 r. znak: [...] odmówił J. K. przyznania pomocy mieszkaniowej z mieszkaniowego zasobu Gminy Miasto K uznając, że nie spełnia on przesłanek określonych w uchwale Rady Miasta K nr [...] z dnia 8 lipca 2015 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miejskiej K, ponieważ J. K. zamieszkuje w wynajmowanym lokalu mieszkalnym położonym w K przy ul. T. Zgodnie z przepisami powołanej wyżej uchwały, gminna pomoc mieszkaniowa udzielana jest osobom dokumentującym niezaspokojone potrzeby mieszkaniowe i osiągającym niskie dochody.
Kryterium dochodowe spełniają wnioskodawcy, których miesięczny dochód na członka jednoosobowego gospodarstwa domowego nie przekracza kwoty 200 % najniższej emerytury tj. 2.000 zł. Uprawnionymi do ubiegania się o najem lokalu z tytułu niezaspokojonych potrzeb mieszkaniowych są między innymi osoby:
1/ zamieszkujące z zamiarem stałego pobytu w lokalu o nadmiernym zaludnieniu położonym na terenie K (za lokal o nadmiernym zaludnieniu uważa się lokal, w którym na jedną osobę zamieszkującą z zamiarem stałego pobytu przypada mniej niż 5 m2 powierzchni pokoi);
2/ posiadające prawomocne orzeczenie eksmisji z lokalu, w którym sąd nie przyznał prawa do lokalu socjalnego albo nie orzekał o istnieniu lub braku takiego uprawnienia lub ostateczną decyzję administracyjną o opróżnieniu lokalu mieszkalnego;
3/ zamieszkujące w lokalu lub jego części niewchodzącym w skład zasobu mieszkaniowego Gminy Miejskiej K, na podstawie umowy najmu, użyczenia lub innego tytułu prawnego umożliwiającego zamieszkiwanie pod warunkiem, że:
a) upłynął okres na jaki został zawarty lub utracono tytuł prawny wskutek wypowiedzenia;
b) kwota opłat za używanie lokalu, przekraczała w momencie upływu okresu wypowiedzenia lub okresu na jaki został zawarty tytuł prawny 50% miesięcznych dochodów wnioskodawcy i osób objętych wnioskiem;
c) powierzchnia zajmowanego lokalu lub jego części nie przekracza normatywnej powierzchni użytkowej przyjętej na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych;
4/ bezdomne tj. osoby niezamieszkujące w lokalu mieszkalnym i niezameldowane na pobyt stały, a także osoby niezamieszkujące w lokalu mieszkalnym i zameldowane na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania.
Zatem wnioskodawcy nie przysługuje pomoc mieszkaniowa.
J. K. na powyższy akt wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Skarżący wskazał, na swoją bardzo złą sytuację finansową oraz, że jest osobą niepełnosprawną. Stwierdził, że może dojść do sytuacji rozwiązania umowy najmu.
Prezydent Miasta K w odpowiedzi na skargę podtrzymał dotychczasowe stanowisko prezentowane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wniósł o odrzucenie skargi z powodu niedochowania terminu wniesienia skargi albo oddalenie skargi z powodu niespełnienia kryteriów przewidzianych uchwałą Rady Miasta K.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; zwanej dalej "P.p.s.a."), wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 P.p.s.a.).