Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Michna (spr.) Sędziowie WSA Janusz Bociąga WSA Renata Czeluśniak Protokolant Aleksandra Grabiec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2017 r. sprawy ze skarg W. S. na decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia 29 listopada 2013 r. znak [...] z dnia 29 listopada 2013 r. znak [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług skargi oddala.
Wyrokiem z 23 czerwca 2017 r., I GSK 293/17 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił po raz kolejny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Wyrokiem tym (z 30 listopada 2016 r., III SA/Kr 1297/16) sąd I instancji ponownie oddalił skargi W. S. (dalej "skarżący") na dwie decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia 29 listopada 2013 r. utrzymujące w mocy rozstrzygnięcia organu I instancji w przedmiocie:
- długu celnego (decyzja nr [...] na kwotę 32 378 zł wraz z odsetkami liczonymi od 22 kwietnia 2011 r.);
- podatku od towarów i usług (decyzja nr [...] na kwotę 61 648 zł, z czego 7 447 zł przypadało do zapłaty wraz z odsetkami liczonymi od 22 kwietnia 2011 r.).
Przedmiotem sporu była kwalifikacja towaru importowanego z Chin - opisanego przez skarżącego w zgłoszeniu celnym (21 kwietnia 2011 r.) jako: "Kompletny zestaw telebim z wyświetlaczem kolorowym LED". Skarżący zadeklarował kod taryfy celnej 8531 20 20 ze stawką celną 0%. Natomiast w wyniku kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego stwierdzono, że klasyfikacja taryfowa była nieprawidłowa ponieważ telebim należało zaklasyfikować do kodu 8528 59 80 00 - ze stawką celną dla krajów trzecich 14%. W wszczętym później postępowaniu - organy celne podtrzymały swoje stanowisko i naliczyły w ww. decyzjach kwotę długu celnego oraz kwotę podatku od towarów i usług.
W przywołanym na wstępie wyroku z 23 czerwca 2017 r., I GSK 293/17 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że sąd I instancji ponownie rozpoznając skargę nie uwzględnił w pełni wytycznych poprzedniego wyroku z 28 czerwca 2016 r., I GSK 1813/14 - nie odniósł się bowiem do wszystkich zarzutów skarżącego, a mianowicie:
- "że przedmiotowy towar został wykonany przez producenta na specjalne, indywidualne zamówienie skarżącego, tj. do prezentowania na bieżąco przebiegu meczów tenisowych podczas zawodów tej konkretnej dyscypliny sportu";
- "cztery monitory posiadają rozdzielczość: 192/228 pikseli, a obecnie stosowane monitory do odbioru obrazów wideo posiadają rozdzielczość 1920/1020, tj wielokrotnie wyższą, co w oczywisty sposób wykazuje, że nawet po uzupełnieniu przedmiotowego towaru o dodatkowe urządzenia, przedmiotowy towar w rzeczywistości nie ma zastosowania do odbioru obrazów wideo";
- "cztery małe monitory, ustawione w czterech rogach kortu tenisowego, pomimo swoje bardzo małej rozdzielczości, w zupełności wystarczały na wyświetlenie wszelkich informacji o przebiegu meczu tenisowego, takich jak imiona i nazwiska zawodników, narodowość, godło państwowe, stan punktów, szybkość serwisu, czas meczu itp.";
- "że przedmiotowy towar nie stanowił wyrobu kompletnego oraz że w dacie składania zamówienia na ww. urządzenia, równolegle realizowane były przez producenta kolejne zamówienia skarżącego na wyprodukowanie dodatkowych elementów stanowiących uzupełnienie przedmiotowego towaru. Finalny wyrób został wykonany w ramach trzech oddzielnych cyklów produkcyjnych przez rożne firmy w tym samym okresie";
- "istniała techniczna możliwość wyświetlania 2.66% sygnału wideo. Można bowiem podłączyć do tablicy sygnał wideo ze złączem DVI, wtyczki i kable będą do siebie pasować, lecz nie zostanie on prawidłowo wyświetlony" w związku z czym strona wskazywała, że de facto taka techniczna możliwość nie istnieje, gdyż wyświetlenie poniżej 3% obrazu wideo nie jest obrazem wideo".