Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) WSA Dorota Dąbek Protokolant Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2011 r. sprawy ze skargi A Spółka Jawna w T na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy z dnia 18 sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej skargę oddala
Inspektor Pracy Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy po przeprowadzonej kontroli w zakładzie pracy A Spółka Jawna w T wydał w dniu [...] 2010 r. decyzję, którą nałożył na pracodawcę karę pieniężną w kwocie 30.000 zł. Jako podstawę prawną decyzji podano art. 33 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89, poz. 589 z późn. zm.), oraz art. 93 w związku z art. 89 ust 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007r., Nr 125, poz. 874 z późn. zm.), ustalenia protokołu z kontroli z dnia [...] 2010 roku, nr rej.: [...] oraz art. 92 ust 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001r. (z którego wynika, że pomimo tego, że łączna suma kar stwierdzonych w przedmiotowej kontroli wynosi 39.100 zł, to jednak suma kar pieniężnych podczas jednej kontroli w przedsiębiorstwie nie może przekroczyć kwoty 30.000 złotych). Na uzasadnienie podano, że strona w ustawowym terminie nie wniosła zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole kontroli i organ kontroli uznał za udowodnione szereg naruszeń prawa w zakresie czasu prowadzenia pojazdu, wymaganych przerw i czasie odpoczynku kierowców. Organ uzasadnienie decyzji sporządził w formie tabeli, w której ujął oprócz liczby porządkowej: podstawę prawną stwierdzenia naruszenia i wymierzenia kary, opis naruszenia przepisów oraz wysokość kary sumarycznie i za każde stwierdzone naruszenie.
I tak za przekroczenie maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu przy wykonywaniu przewozu drogowego w oparciu o art. 92 ust. 1 pkt 8, art. 92 ust. 4 ustawy o transporcie drogowym oraz na podstawie lp. 10.4. lit. a) i b) załącznika do tej ustawy wymierzono karę pieniężną w kwocie 1.000 zł opisując szczegółowo, który kierowca, w jakim dniu i o jaki czas przekroczył maksymalny czas prowadzenia pojazdu. Podkreślono, że brak było dokumentów (stosownego zapisu na wydruku z urządzenia rejestrującego) uzasadniających odstąpienie od przestrzegania wymaganych minimalnych norm dziennego odpoczynku. Podano także, że stwierdzone przekroczenia dziennego czasu prowadzenia pojazdu, stanowią naruszenie art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dn. 15.03.2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98 jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L. 102/1 z dn. 11.04.2006 r.), w myśl którego dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin na dobę, jednakże dzienny czas prowadzenia pojazdu może zostać przedłużony do nie więcej niż 10 godzin nie częściej niż dwa razy w tygodniu.
Z kolei za przekroczenie łącznego czasu prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni przy wykonywaniu przewozu drogowego w oparciu o art. 92 ust. 1 pkt 8, art. 92 ust. 4 ustawy o transporcie drogowym oraz na podstawie lp. 10.5.lit. a) i b) załącznika do tej ustawy wymierzono karę pieniężną w kwocie 27.700 zł opisując szczegółowo, który kierowca, w jakich konkretnych dwóch tygodniach i o jaki czas przekroczył całkowity czas prowadzenia pojazdu. Podano, że brak było dokumentów (stosownego zapisu na wydruku z urządzenia rejestrującego) uzasadniających odstąpienie od przestrzegania norm czasu prowadzenia pojazdu. Podkreślono, że stwierdzone przekroczenia całkowitego czasu prowadzenia pojazdu w okresie dwutygodniowym przy wykonywaniu przewozu drogowego stanowią naruszenie normy określonej w art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dn. 15.03.2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98 jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L. 102/1 z dn. 11.04.2006 r.), która stanowi, że łączny czas prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni nie może przekraczać 90 godzin.