Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Danielec (spr.) Sędziowie WSA Maria Zawadzka WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2011 r. sprawy ze skargi E. M. na decyzję Wojewody z dnia 27 sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania skargę oddala.
Wojewoda decyzją z dnia 27 sierpnia 2010 r. Nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t. j.: Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm.) po rozpatrzeniu odwołania H. G. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2010 r. znak: [...] orzekającej o odmowie wymeldowania z pobytu stałego R. J. z lokalu nr [...] przy ul. [...] - utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że:
Prezydent Miasta działając na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych zaskarżoną decyzją odmówił wymeldowania R. J. z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] uznając, że Wymieniony lokalu tego nie opuścił dobrowolnie i trwale.
Z powyższą decyzją nie zgodziła się H. G. i w odwołaniu wniosła o uchylenie decyzji Prezydenta Miasta i orzeczenie o wymeldowaniu R. J. z powyższego adresu. Odwołująca się w odwołaniu w sposób obszerny opisuje postępowanie przeprowadzone przez organ I instancji, podnosi, że poczynione ustalenia w niniejszej sprawie oraz ocena stanu faktycznego są w rażący sposób niewłaściwe. Wniosła, aby organ administracyjny zwrócił się do Sądu Rejonowego o wypożyczenie akt prawomocnie zakończonej sprawy o eksmisję W. J. sygn. akt [...]. H. G. zarzuca organowi I instancji, iż niesłusznie dał wiarę wyjaśnieniom R. J. oraz w żaden sposób nie odniósł się do tego, że skoro w wyroku eksmisyjnym zostało przyznane prawo do lokalu socjalnego to tym samym wykonalność wyroku została wstrzymana do czasu zaoferowania przez Gminę lokalu socjalnego. Uważa, że dysponowanie kluczami przez R. J. do lokalu nie jest równoznaczne z zamieszkiwaniem, bowiem rzeczą naturalną jest, iż syn posiada klucze do mieszkania matki, będącej w podeszłym wieku.
Podnosi, że organ I instancji dokonał błędnej oceny stanu faktycznego niniejszej sprawy, uznając wbrew faktom, że R. J. nie opuścił przedmiotowego mieszkania, a w konsekwencji błędnie przyjął, iż nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, co doprowadziło do wydania nieprawidłowej decyzji.
Organ odwoławczy po rozpatrzeniu sprawy podniósł, że zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 cyt. na wstępie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. W rozumieniu tego przepisu, aby wymeldowanie mogło nastąpić, opuszczenie lokalu powinno być dobrowolne i trwale. Wyżej wymieniony przepis nie uzależnia też wymeldowania od posiadania lub nie posiadania tytułu prawnego do lokalu. Postępowanie przeprowadzone przed organem I instancji, w ocenie organu II instancji, bezspornie wykazało, iż R. J. jakkolwiek sporadycznie to jednak przebywa w lokalu przy ul. [....], ma do lokalu swobodny dostęp i z niego korzysta, co potwierdzają dowody w postaci zeznań stron oraz oględzin lokalu. Oględziny lokalu przy ul. [...] przeprowadzone przez pracowników Urzędu Miasta wykazały, że przedmiotowy lokal jest w dyspozycji Pana R. J. oraz że w lokalu tym posiada swoje rzeczy osobiste, co świadczy, że lokalu tego nie opuścił w sposób trwały, a zatem, zdaniem organu, uznać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka określona w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych polegająca na trwałym opuszczeniu przez R. J. tego lokalu. Ustalone okoliczności - w ocenie organu drugiej instancji - były wystarczające dla organu meldunkowego do wydania decyzji odmawiającej wymeldowania R. J. z przedmiotowego lokalu, bowiem świadczyły o tym, że Wymieniony ma swobodny dostęp do lokalu i korzysta z niego według własnego uznania.