Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie WSA Bożenna Blitek NSA Grażyna Danielec (spr.) Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lipca 2011 r. sprawy ze skargi T. J. na decyzję Wojewody z dnia 17 lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania skargę oddala
Wojewoda decyzja z dnia 17 lutego 2011 r. Nr [...] na podstawie art.. 138 § 1 pkt 1 kpa w zw. z art.15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm.) po rozpatrzeniu odwołania T. J. od decyzji Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] 2010 r. znak: [...] orzekającej o jego wymeldowaniu z pobytu stałego z budynku położonego przy ul. A. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że:
W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego, Burmistrz Miasta i Gminy uznał, iż nastąpiło opuszczenie lokalu w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych i orzekł o wymeldowaniu T. J. z pobytu stałego z lokalu przy ul. A. Powyższą decyzję zaskarżył do Wojewody T. J. nie zgadzając się z wydaną decyzją. Twierdził, że jest osobą chorą i zameldowanie jest Mu niezbędne do podejmowania leczenia oraz pobierania świadczenia z pomocy społecznej. W dalszej części odwołania T. J., odnosząc się do swojej- jak twierdzi - trudnej sytuacji życiowej podaje, iż nie posiada lokalu, w którym mógłby zameldować się na pobyt stały. Zarzucił, iż Wydział Spraw Obywatelskich podejmując decyzję o Jego wymeldowaniu pozbawił Odwołującego się możliwości wystąpienia o lokal socjalny. Wnosił o ponowne rozpatrzenie sprawy w oparciu o aktualny stan sprawy. Organ odwoławczy, po rozpoznaniu sprawy uznał, iż brak jest podstaw do zmiany, czy uchylenia zaskarżonej decyzji, bowiem opuszczenie miejsca pobytu stałego - jak prawidłowo ustalił organ I instancji - było wynikiem świadomej decyzji Odwołującego się i nie wynikało z bezprawnych działań innych osób. Dalej organ podnosi, iż podstawę prawną wymeldowania stanowi przepis art. 15 ust. 2 powołanej na wstępie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.
Stosownie do treści tego przepisu, organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. Spełnienie przesłanki opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu stałego następuje wówczas, gdy jest ono dobrowolne i trwałe oraz wynika z własnej woli. W ocenie organu odwoławczego, organ I instancji właściwie ocenił stan faktyczny sprawy i prawidłowo oparł swoje rozstrzygnięcie na zebranym materiale dowodowym, bowiem wymeldowanie jest konsekwencją wcześniejszego opuszczenia lokalu, a taka sytuacja zachodzi w rozpatrywanej sprawie. Bezspornym pozostaje fakt, że od 1986 roku, T. J. jak sam podał do protokołu w dniu [...] 2010 r. nie mieszka w miejscu pobytu stałego. Wyprowadził się z przedmiotowego budynku dobrowolnie. Zabrał wszystkie swoje rzeczy osobiste i zamieszkał w Z. przy ul. B., gdzie nadal przebywa koncentrując swoje sprawy życiowe. Podnosił, że nie może dokonać zameldowania pod powyższym adresem, ponieważ nie jest właścicielem tej nieruchomości. Oświadczył również, że sam dobrowolnie nie wymelduje się z lokalu przy ul. A. Organ odwoławczy dał wiarę powyższym wyjaśnieniom zwłaszcza, że są one całkowicie zbieżne z oświadczeniem wnioskodawczyni K. J., która przed organem I instancji zeznała, że T. J. - były zięć wyprowadził się z domu pod adresem: ul. A. dobrowolnie w dniu 6 lutego 1986 r. zabierając wszystkie swoje rzeczy osobiste. Organ uznał, że opuszczenie miejsca pobytu stałego przez T. J. było wynikiem świadomej decyzji i nie wynikało z bezprawnych działań innych osób. W tym stanie sprawy, biorąc pod uwagę, iż do opuszczenia lokalu doszło prawie dwadzieścia pięć lat temu (1986 r.), organ odwoławczy - uznając zasadność zaskarżonej decyzji - stwierdził, iż opuszczenie lokalu przy ul. A. przez Odwołującego się ma również charakter trwały.