Dyrektor Izby Celnej decyzjami z dnia 22 maja 2012 r.: 1. nr [...], 2. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone decyzje - na podstawie art. 233 §1 ust. 1 O.p., art. 73 ust. 1 ustawy - Prawo celne.
W uzasadnieniu decyzji organ II instancji wskazał, że zwrócił się do organu I instancji z prośbą o wyjaśnienie m.in. dlaczego w postanowieniach wzywających do złożenia zabezpieczenia mowa jest o zabezpieczeniu różnicy między kwotą długu celnego wynikającą z danych zawartych w zgłoszeniu celnym, a kwotą należną mogącą wystąpić za towary objęte tym zgłoszeniem celnym, natomiast z wyliczeń wynika, iż zabezpieczono jedynie kwotę podatku od towarów i usług. W odpowiedzi stwierdzono, iż w podstawach prawnych, sentencji oraz w uzasadnieniu postanowień omyłkowo odniesiono się do długu celnego.
Organ II instancji zauważył, iż jak słusznie stwierdziła strona w odwołaniu oraz co przyznał Naczelnik Urzędu Celnego, postanowienia z dnia [...] 2011 r. i [...] 2011 r. odnosiły się jedynie do zabezpieczenia kwoty podatku od towarów i usług. Zatem podstawą prawną wydania ww. postanowień jest art. 33 ust. 7 u.p.t.u.
Organ II instancji wskazał, że zgodnie z art. 248 ust. 1 RWKC, organy celne żądają złożenia zabezpieczenia wystarczającego na pokrycie różnicy między kwotą wynikającą z danych zawartych w zgłoszeniu a ostateczną kwotą należną za towary, w przypadku gdy kontrole, które przeprowadziły mogą doprowadzić do ustalenia kwoty należności celnych przywozowych wyższej od kwoty ustalonej na podstawie danych zawartych w zgłoszeniu. Jednakże zgłaszający zamiast złożenia zabezpieczenia może żądać natychmiastowego zaksięgowania kwoty należności, której mogą w ostateczności podlegać towary. Natomiast art. 192 do 200 WKC określają tryb postępowania w przypadku zabezpieczenia należności celnych.
Jak wynika z ww. postanowień, Naczelnik Urzędu Celnego powziął uzasadnione wątpliwości co do zadeklarowanej wartości celnej. Jego zdaniem, kontrole które przeprowadził "wskazują, iż wartości celne odbiegają od średniej wartości towarów w kraju i mogą doprowadzić do ustalenia kwot długu celnego i podatku od towarów i usług wyższych od kwot ustalonych na podstawie danych zawartych w zgłoszeniu". Zatem wątpliwości odnośnie świadectwa ATR nie były powodem zabezpieczenia należności celnych i ze względu na stawkę celną wynoszącą zero, należności celnych nie zabezpieczono.
Natomiast, zgodnie z art. 29 ust. 1 u.p.t.u. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Podstawą opodatkowania w imporcie towarów, zgodnie z art. 29 ust. 13 u.p.t.u., jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. W myśl art. 29 ust. 15 u.p.t.u. podstawa opodatkowania obejmuje również, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju.
Interpretacja ww. przepisów nie wzbudza wątpliwości, ani po stronie organu celnego, ani po stronie zgłaszającego.