Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt III SA/Kr 1487/11 uchylił zaskarżone przez A Sp. z o.o. w W decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] 2011r. nr [...] i nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odsetek oraz poprzedzające je decyzje organu pierwszej instancji. Uchylone decyzje dotyczyły odsetek od zwróconego zabezpieczenia kwoty długu celnego i podatku od towarów i usług.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Celnego postanowieniami z dnia: 1. [...] 2011 r. nr [...], 2. [...] 2011 r. nr [...] - wezwał "A" Sp. z o.o. - do złożenia zabezpieczenia w wysokości 1. 81 631 zł, 2. 87 354 zł "wystarczającego na pokrycie różnicy między kwotami długu celnego i podatku od towarów i usług wynikających z danych zawartych w zgłoszeniu celnym, a kwotami należnymi mogącymi wystąpić za towary objęte tym zgłoszeniem". w związku z kontrolą zgłoszenia celnego 1. [...], 2. [...] z dnia [...] 2011 r. oraz istnieniem podstawy do tego, iż dług celny i podatek od towarów i usług VAT może być wyższy od wykazanego w zgłoszeniu celnym. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał art. 216 §1 O. p., art. 23 ust. 2, ustawy z dnia 19 marca 2004r. Prawo celne, art. 73 ust. 1, art. 189, art. 192, art. 193, art.198 WKC, art. 248 ust.1 RWKC, art. 33 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
Skargi nie są zasadne a Sąd w pełni podziela stanowisko wyrażone przez organ w zaskarżonych rozstrzygnięciach.
Na wstępie należy zauważyć, że spór dotyczy odmowy zwrotu zabezpieczenia.
Należy też zauważyć, że zarzuty i argumentacja skarżącej dotyczy w istocie zasadności zażądania i pobrania zabezpieczenia przez organy celne. Argumentacja ta zatem nie mogła przynieść zamierzonego skutku ponieważ wydane w tym przedmiocie postanowienia Naczelnika Urzędu Celnego z dnia: 1. [...] 2011 r. nr [...]; 2. [...] 2011 r. nr [...] - nie zostały dotychczas wyeliminowane z obrotu prawnego, pozostają więc poza granicami sprawy. Zupełnie zbędna była też podnoszona przez organ argumentacja i wyjaśnienia, że jak słusznie stwierdziła strona w odwołaniu oraz co przyznał Naczelnik Urzędu Celnego, postanowienia z dnia [...] 2011 r. i [...] 2011 r. odnosiły się jedynie do zabezpieczenia kwoty podatku od towarów i usług.
Kwestia zasadności tych postanowień co do wysokości zażądanego zabezpieczenia i podstawy prawnej będą mogły zostać skontrolowane przy rozpoznawaniu skarg na decyzje określające, ponieważ jak słusznie zauważył organ w sprawie zgłoszeń celnych z dnia [...] 2011 r. postępowanie celne i podatkowe zostało już wszczęte. Natomiast rozstrzygnięcie kończące to postępowanie, zostanie wydane po uzyskaniu przez organ celny I instancji wyników weryfikacji faktury dołączonej do zgłoszenia celnego oraz po przeprowadzeniu analizy zgromadzonego materiału dowodowego.
W myśl art. 248 ust.1 RWKC, organy celne żądają zabezpieczenia wystarczającego na pokrycie różnicy między kwotą wynikająca z danych zawartych w zgłoszeniu celnym a ostateczną kwotą należną za towar, w przypadku gdy kontrole, które przeprowadziły mogą doprowadzić do ustalenia kwoty należności celnych przywozowych wyższej od kwoty ustalonej na podstawie danych zawartych w zgłoszeniu. Jednakże zgłaszający zamiast złożenia zabezpieczenia może zażądać natychmiastowego zaksięgowania kwoty należności, której mogą w ostateczności podlegać towary.