Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Wieruszowie w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Wieruszów
Sentencja

Dnia 12 kwietnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, , Sędzia WSA Monika Krzyżaniak (spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Renata Tomaszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2019 roku sprawy ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Miejskiej w Wieruszowie z dnia 23 lutego 2018 r. nr LVII/403/2018 w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Wieruszów 1) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej: § 4, § 7 w zakresie wyrazów "braku tytułu prawnego do lokalu lub", § 9 pkt 1, § 10 ust. 2 i ust. 7, § 14 ust. 3, § 16, § 17 ust. 2 i ust. 3, § 19 pkt 1-3, § 20 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2; 2) zasądza od Gminy Wieruszów na rzecz Wojewody Łódzkiego kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie strona 1/17

Uchwałą Nr LVII/403/2018 z 23 lutego 2018 r. Rada Miejska w Wieruszowie, na podstawie art. 21 ust 1 pkt 2 i ust 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1610 ze zm.; dalej jako: "ustawa o ochronie praw lokatorów") oraz art. 18 ust 2 pkt 15 i art. 40 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 ze zm.: dalej jako: "u.s.g.") przyjęła zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Wieruszów.

W skardze z dnia 14 grudnia 2018 r. Wojewoda Łódzki wniósł o stwierdzenie nieważności tej uchwały w części tj.: § 4 oraz § 7 w zakresie wyrazów "brak tytułu prawnego do lokalu lub", 9 pkt 1, §10 ust. 2 i 7, § 14 ust. 3, § 16, § 17 ust. 2 i 3, § 19 pkt 1-3, § 20 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2. Zaskarżonej w tej części uchwale zarzucił istotne naruszenie prawa, polegające na obrazie przepisów:

1. art. 7 i art. 94 zdanie 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

2. art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów,

3. art. 30 ust 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym

4. art. 25 ust 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 2204);

5. § 115 i 118 w zw. z § 143 Zasad Techniki Prawodawczej, stanowiących załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. z 2016 r., poz. 283; dalej: "ZTP").

W oparciu o powyższe zarzuty organ nadzoru wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Nr LVII/403/2018 Rady Miejskiej w Wieruszowie z dnia 23 lutego 2018 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Wieruszów w części dotyczącej § 4 oraz § 7 w zakresie wyrazów "brak tytułu prawnego do lokalu lub", 9 pkt 1, §10 ust. 2 i 7, § 14 ust. 3, § 16, § 17 ust. 2 i 3, § 19 pkt 1-3, § 20 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2, a także zasądzenie na rzecz Wojewody Łódzkiego kosztów postępowania sądowego w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi podano, że w art. 21 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, który łącznie z art. 21 ust. 1 pkt 2 stanowi materialnoprawną podstawę podejmowania uchwał dotyczących zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, ustawodawca szczegółowo i precyzyjnie określił uprawnienia rady gminy w przedmiocie określenia tychże zasad.

W ocenie organu nadzoru uchwała Nr LVII/403/2018 Rady Miejskiej w Wieruszowie z dnia 23 lutego 2018 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Wieruszów, zawiera postanowienia sprzeczne z prawem, a dotyczy to:

1) § 4 ust. 1 i 2, w których Rada Miejska, postanowiła, że umowę najmu lokalu socjalnego zawiera się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 2 lata z możliwością jej przedłużenia na kolejne okresy w przypadkach przewidzianych w uchwale (ust. 1) oraz, że umowę najmu lokalu socjalnego zawartą na skutek orzeczenia przez sąd o prawie do lokalu socjalnego zawiera się na czas oznaczony nie dłuższy niż 2 lata (ust. 2). Tymczasem problematyka dotycząca czasu na jaki może być zawarta umowa najmu lokalu socjalnego i jego przedłużenia uregulowana jest i to w sposób odmienny w art. 23 ust. 1 i 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, a ustawodawca nie przyznał radzie gminy żadnych kompetencji w zakresie ustalania okresu na jaki może być zawarta umowa najmu lokalu socjalnego. Długość okresu na jaki ma być zawarta taka umowa ustalają zatem stosownie do art. 358¹ Kodeksu cywilnego strony umowy tj. najemca i organ wykonawczy gminy. Zakwestionowana regulacja została więc podjęta z przekroczeniem zakresu delegacji przewidzianej dla rady gminy w art. 21 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów.

Strona 1/17