Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Dorota Winiarczyk - Ożóg, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia powstania długu celnego, określenia jego kwoty, kwoty podatku akcyzowego, kwoty opłaty paliwowej i kwoty podatku od towarów i usług oddala skargę.
Zaskarżoną do sądu decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r., znak: [...], Dyrektor Izby Celnej w B. P., po rozpatrzeniu odwołania A. P., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Z. z dnia [...] kwietnia 2014 r., znak: [...], w sprawie stwierdzenia powstania długu celnego, określenia jego kwoty, określenia kwot podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług.
Decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:
W dniu 25 marca 2014 r. A. P. przejeżdżając z Ukrainy przez Drogowe Przejście Graniczne w H. samochodem marki Opel Senator o nr rej. [...] dokonał w formie ustnej zgłoszenia do procedury dopuszczania do obrotu przywozu 80 litrów benzyny w zbiorniku samochodu oraz 10 litrów w przenośnym kanistrze. Na podstawie zapisów w systemie odpraw celnych organ celny uznał, że zaistniały uzasadnione wątpliwości co do charakteru przewożonego paliwa, a tym samym zasadności skorzystania przez stronę ze zwolnień celnych i podatkowych. W tej sytuacji dokonano pomiaru paliwa i sporządzono protokół.
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego Naczelnik Urzędu Celnego w Z. decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. określił kwotę wynikającą z długu celnego w wysokości 15 zł, podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w łącznej wysokości 253 zł oraz kwotę opłaty paliwowej w wysokości 9 zł.
Od powyższej decyzji A. P. wniósł odwołanie podnosząc, że wbrew ustaleniom organu spełnił warunki skorzystania ze zwolnienia celnego, bowiem nie przekroczył norm przewozowych, paliwo przewoził w fabrycznym zbiorniku, nie wykorzystywał go w innym pojeździe, ani nie zbywał.
Po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w B. P. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Uzasadniając swoje stanowisko organ wskazał, że dopuszczenie do swobodnego obrotu towaru nadaje towarowi niewspólnotowemu status celny towaru wspólnotowego i wiąże się z zastosowaniem środków polityki handlowej, w tym obowiązkiem uiszczenia należności celnych. Dług celny powstaje w wyniku dopuszczenia do swobodnego obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym.
Wyjątkiem od tych zasad jest zwolnienie z należności, które musi wynikać wprost z przepisów prawa.
Możliwość skorzystania ze zwolnień celnych w przypadku importu paliwa wynika z przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE, seria L, Nr 324, s. 23 ze zm.), dyrektywy Rady 2007/74/WE z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie zwolnienia towarów przywożonych przez osoby podróżujące z państw trzecich z podatku od wartości dodanej i akcyzy (Dz. Urz. WE, seria L, nr 346, s. 6) oraz ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT).
W ocenie organu kluczowa w sprawie jest ocena przesłanki okazjonalności przewozu. Termin ten nie został zdefiniowany wprost w przepisach celnych i podatkowych, jednakże został związany z warunkiem dotyczącym charakteru przywożonych towarów, które nie mogą wskazywać na przywóz w celach handlowych. Pojęcie "towarów pozbawionych charakteru handlowego" zostało zdefiniowane w art. 1 pkt 6 rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/1993 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE seria L, nr 253, str. 1, ze zm.; dalej jako: RWKC). Zgodnie z tym przepisem o towarach pozbawionych charakteru handlowego można mówić wtedy, kiedy objęcie ich daną procedurą celną ma charakter sporadyczny i których rodzaj i ilość wskazują, że są przeznaczone do użytku prywatnego, osobistego lub rodzinnego ich odbiorców lub osób je przewożących bądź też, które są wyraźnie przeznaczone na upominki.