Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Asystent sędziego Jerzy Parchomiuk, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 26 marca 2009 r. sprawy ze skargi spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu odsetek od należności celnych I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz spółki A. kwotę 400 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r., nr [...], Dyrektor Izby Celnej w B. P. po rozpatrzeniu odwołania "J." sp. z o.o. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w Z. z dnia [...] września 2008 r., nr [...], w przedmiocie odmowy zwrotu odsetek od zwróconej kwoty cła antydumpingowego, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Stan faktyczny, w oparciu o który została wydana zaskarżona decyzja przedstawiał się następująco:
W dniu 23 lutego 2007 r. agent celny reprezentujący skarżącą zgłosił do procedury dopuszczania do obrotu sprowadzoną z Chin tkaninę poliestrową o nazwie Arara. Towar został zgłoszony przez przedstawiciela skarżącej do kodu taryfy celnej 5407 61 30 00 obejmującego pozostałe tkaniny zawierające 85% masy lub więcej włókien ciągłych nieteksturowanych barwione, objęte stawką celną 8% i stawką cła antydumpingowego 56,2%. Wśród dołączonych do zgłoszenia celnego dokumentów znalazło się oświadczenie agenta reprezentującego skarżącą, w którym stwierdził, iż taryfikacja tkaniny objętej zgłoszeniem została dokonana na podstawie ekspertyzy Centralnego Laboratorium Celnego, wskazanej i sugerowanej przez Urząd Celny w Z. Odpowiadające wymogom formalnym zgłoszenie zostało przyjęte przez organ celny, co z mocy prawa spowodowało objęcie towaru wnioskowaną procedurą celną i określenie kwoty długu celnego na podstawie zadeklarowanych przez przedstawiciela skarżącej elementów kalkulacyjnych.
Pismem z dnia 23 lutego 2007 r. skarżąca złożyła do Naczelnika Urzędu Celnego w Z. wniosek o zmianę klasyfikacji taryfowej sprowadzonej tkaniny i zwrot należności celnych i podatkowych wynikających ze zmiany klasyfikacji. Uzasadnieniem wniosku miały być załączone przez skarżącą do pisma niemieckie Wiążące Informacje Taryfowe wydane firmie J. GmbH&Co, na podobną tkaninę pochodząca od tego samego dostawcy. Wystawca WIT - Urząd Celny w Koblencji zaklasyfikował opisane w dokumencie tkaniny do kodu CN 5407 93 00. W dniu 17 maja 2007r. skarżąca przedłożyła kolejną WIT wydaną przez Urząd Celny w Koblencji, wraz z próbką tkaniny dołączoną do WIT. Klasyfikacja towaru była analogiczna jak we wcześniejszych WIT.
Celem wyjaśnienia zaistniałych w sprawie wątpliwości naczelnik Urzędu Celnego w Z. przesłał pobraną przy zgłoszeniu celnym próbkę tkaniny do Laboratorium Celnego Izby Celnej w Przemyślu celem zbadania składu surowcowego i parametrów tkaniny.
W wyniku przeprowadzonej analizy Laboratorium Celne w Przemyślu stwierdziło, że analizowany materiał to tkanina zawierająca w swym składzie 100% włókien ciągłych poliestrowych, nieteksturowanych.
W związku ze zgłaszanymi przez skarżącą wątpliwościami co do akredytacji posiadanej przez laboratoria badające próbki towarów pobrane przy zgłoszeniu celnym z 23 lutego 2007 r., na podstawie informacji uzyskanych z laboratoriów ustalono, że Centralne Laboratorium Celne w Otwocku wśród akredytowanych metod badawczych nie ma akredytacji na badanie materiałów włókienniczych choć zgodnie z wdrożonym systemem jakości wszystkie stosowane przez Laboratorium metody badawcze, o ile nie są to metody znormalizowane, są metodami zwalidowanymi. Ponadto Laboratorium wyjaśniło, że obowiązujące przepisy nie nakładają na polskie laboratoria celne obowiązku uzyskania certyfikatu akredytacji. Również Laboratorium Celne w Przemyślu poinformowało, że jego zakres akredytacji nie obejmuje metod badania materiałów włókienniczych.