Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek (spr.), Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Fita, Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Protokolant Ewa Lachowska, po rozpoznaniu w dniu 23 września 2004 r. sprawy ze skargi P. W. E.-N. S. J. w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] kwietnia 2004 r. Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Celnej działając na podstawie art. 233 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), art. 34a i art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, po rozpatrzeniu odwołania z dnia [...] lutego 2004 r. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego Nr [...] z dnia [...] w sprawie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za miesiąc luty 2002 r. w wysokości 5880 zł z tytułu sprzedaży oleju opałowego - utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wskazał, iż zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym na sprzedawcach wyrobów akcyzowych ciąży obowiązek podatkowy w zakresie akcyzy. Z tego obowiązku stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie podatku akcyzowego zwalnia się sprzedawców z wyjątkiem podmiotów sprzedających olej opałowy do celów innych niż opałowe i powstaje z dniem sprzedaży.

Z kolei możliwość zwolnienia z podatku akcyzowego wynika zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie podatku akcyzowego i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie podatku akcyzowego zgodnie z którym sprzedający olej opałowy obowiązany jest do uzyskania od nabywcy tego oleju oświadczenia o przeznaczeniu nabywanego oleju.

W sprawie niniejszej oświadczenie posiadane przez Spółkę [...] wystawione na P. K. zamieszkałego w K. ul. L., NIP [...] wystawione zostało na osobę fikcyjną.

Podany w oświadczeniu i na fakturze adres okazał się nieprawdziwy. W K. nie ma ulicy o nazwie "[...]". Urząd Skarbowy nie wygenerował numeru identyfikacji podatkowej, który został podany w dokumentacji. W związku z tym organy uznały, że w świetle zebranego materiału dowodowego skarżąca spółka dokonała transakcji handlowej z nieistniejącym, a zatem oświadczenie wystawione przez ten podmiot nie odpowiada wymogom określonym w rozporządzeniu i nie może stanowić podstawy do uznania, że sprzedaż dotyczyła oleju opałowego na cele opałowe.

Uprawnienie podatnika do stosowania obniżonej stawki akcyzy może być realizowane pod warunkiem, że oświadczenie będzie spełniało wszelkie niezbędne w tym zakresie wymogi określone w § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie podatku akcyzowego.

Zdaniem organu II instancji argument strony przedstawiony w odwołaniu, że nie była w stanie ocenić prawdziwości składanego oświadczenia jak i danych osobowych kontrahenta jest bezzasadny, bowiem z punktu widzenia przepisów istotnym jest fakt, że fałszywego oświadczenia nie można uznać jako spełniającego wymogi zawarte w cyt. rozporządzeniu.

Organ odwoławczy uznał, że postępowanie wszczęte przez Naczelnika Urzędu Celnego przeprowadzone zostało z obowiązującymi przepisami Ordynacji podatkowej.

Naczelnik Urzędu Celnego zapewnił stronie możliwość zapoznania się z materiałem dowodowym oraz wyznaczył stronie siedmiodniowy termin do zapoznania się w tym zakresie. Strona z tego prawa nie skorzystała.

Strona 1/2