Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Marcinowski,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Małgorzata Olejowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 22 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi T. T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w części dotyczącej lokalizacji punktu gier uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. (nr [...]) Dyrektor Izby Skarbowej w L. udzielił T. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w C. (dalej jako Spółka) zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa l.
Pismem z dnia 6 września 2012 r. Spółka wystąpiła z wnioskiem o dokonanie zmiany w/w zezwolenia w części dotyczącej lokalizacji jednego z punktów gier. Żądanie dotyczyło punktu wskazanego w załączniku nr 1 do decyzji, pod pozycją 51, opisanego jako (po zmianach): Sklep [...], W. K., S., na punkt: Zakład [...], [...], C.
Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., znak: [...], Dyrektor Izby Celnej w B. P. odmówił zmiany decyzji z [...] sierpnia 2008 r., powołując się na treść art. 135 ust. 2 ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. (Dz. U. Nr 201, poz. 1540; dalej: u.g.h.). Przepis ten zabrania dokonywania zmian zezwolenia polegających na zmianie lokalizacji miejsc urządzania gier na automatach o niskich wygranych, z wyjątkiem zmniejszenia liczby punktów gry na automatach o niskich wygranych.
W odwołaniu od decyzji spółka T. T. zarzuciła naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych oraz dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE, seria L, nr 204, s. 37, ze zm.). W ocenie spółki ponieważ wbrew wymogom dyrektywy art. 135 ust. 2 u.g.h. nie został notyfikowany Komisji Europejskiej, mimo że stanowił przepis techniczny w rozumieniu dyrektywy, nie może być zastosowany w sprawie. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C-213/11, C- 214/11 i C-217/11 (Fortuna i inni). Spółka przedstawiła także obszerną dokumentację wykazującą jej zdaniem istotny wpływ ustawy hazardowej na funkcjonowanie branży automatów o niskich wygranych w Polsce, co potwierdza techniczny charakter przepisów ustawy i obowiązek jej notyfikacji w świetle dyrektywy.
Po rozpatrzeniu odwołania Spółki Dyrektor Izby Celnej w B. P. decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. (Nr [...]) umorzył postępowanie odwoławcze, na podstawie art. 233 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
W uzasadnieniu organ wskazał, że decyzją z dnia [...] października 2013 r., nr [...], stwierdził wygaśnięcie ww. zezwolenia w części dotyczącej punktu gier w pozycji nr 51 załącznika nr 1 do zezwolenia. Po rozpatrzeniu odwołania spółki, decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r., nr [...], utrzymał w mocy swoją decyzję wydaną w I instancji.
W związku z tym prowadzenie postępowania odwoławczego w przedmiocie zmiany lokalizacji punktu gier na automatach, co do którego stwierdzono wygaśnięcie zezwolenia, jest bezprzedmiotowe. Brak jest podstaw do prowadzenia postępowania w sprawie zmiany lokalizacji punktu gier, jeśli w zakresie dotyczącym tego punktu stwierdzono wygaśnięcie zezwolenia. Organ II instancji musi uwzględniać stan faktyczny i prawny istniejący w chwili własnego orzekania i jeśli w dacie orzekania wystąpi stan bezprzedmiotowości, musi umorzyć postępowanie odwoławcze.