Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca),, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Specjalista Wiesława Dudek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 17 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. z siedzibą w M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia powstania długu celnego, określenia jego kwoty oraz kwoty podatku od towarów i usług oddala skargę.
Decyzją z dnia (...) 2012 r., znak: (...), Naczelnik Urzędu Celnego w (...):
- stwierdził powstanie długu celnego (...), w związku z niewykonaniem obowiązku wynikającego ze stosowania procedury celnej dopuszczenia do obrotu z ostatecznym przeznaczeniem, którą został objęty "olej sojowy surowy do zastosowań technicznych lub przemysłowych, innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi w ilości (...).;
- zaklasyfikował towar do kodu CN: 1507109000,
- ustalił wartość celną towaru na kwotę (...),
- określił kwotę wynikającą z długu celnego w wysokości (...) oraz kwotę podatku od towarów i usług w wysokości (...),
- zaliczył kwotę (...) uiszczoną na podstawie wcześniejszej decyzji na poczet należnej kwoty długu celnego oraz kwotę (...) na poczet odsetek od należnej kwoty długu celnego
- umorzył postępowanie w sprawie uregulowania sytuacji prawnej ww. towaru jako bezprzedmiotowego,
- umorzył postępowanie w sprawie naruszenia warunków ww. procedury wobec (...).
Po rozpoznaniu odwołania spółki (...) od powyższej decyzji, Dyrektor Izby Celnej (...) utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Wskazane wyżej decyzje zostały wydane w następujących okolicznościach sprawy:
Naczelnik Urzędu Celnego (...) na wniosek spółki (...) udzielił jej w dniu (...) pozwolenia (...) na korzystanie z procedury swobodnego obrotu z ostatecznym przeznaczeniem w terminie (...) Pozwolenie dotyczyło towaru określonego jako: olej surowy, nawet ogumowany - do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi.
Na podstawie powyższego pozwolenia (...) zgłosiła w dniu (...) 2009 r. do procedury dopuszczenia do obrotu olej sojowy surowy w ilości (...) kg. W zgłoszeniu zadeklarowano stawkę celną 0,0%, a jako kod taryfy celnej podano: 1507 1010. Kod ten wiąże się z zastosowaniem preferencji taryfowych, z zastrzeżeniem warunków określonych w przepisach prawa celnego.
W wyniku kontroli celnej przeprowadzonej w spółce (...) ustalono, że spółka (...) sprzedała spółce (...) olej sojowy surowy w ilości (...)). Ustalono także, że spółka (...) nie miała stosownego pozwolenia na korzystanie z uprzywilejowanego traktowania taryfowego ze względu na końcowe przeznaczenie.
Organy celne uznały, że skoro nabywca oleju - spółka (...) nie posiadała pozwolenia na końcowe przeznaczenie, nie został spełniony warunek do zastosowania stawki 0,0%, z której korzystał posiadacz zezwolenia, tj. spółka (...). W tej sytuacji właściwym kodem taryfy celnej jest kod: 1507 1090 00 ("olej sojowy surowy do zastosowań technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja artykułów spożywanych przez ludzi - pozostałe), ze stawką celną w wysokości 2,9%. Oznaczało to konieczność ustalenia prawidłowej wysokości kwoty długu celnego. Ostatecznie organy celne za zobowiązaną do pokrycia kwoty długu celnego uznały spółkę (...), natomiast w stosunku do spółki (...) umorzono postępowanie w zakresie naruszenia przepisów prawa celnego.
Dyrektor Izby Celnej uzasadniając swoje rozstrzygnięcie wyjaśnił, iż procedura końcowego przeznaczenia polega na tym, iż towary dopuszczone do wolnego obrotu w Unii Europejskiej mogą być poddane uprzywilejowanemu traktowaniu taryfowemu lub całkowitemu albo częściowemu zwolnieniu z należności celnych na podstawie ich końcowego przeznaczenia. Do warunków zawieszenia należności celnych dla końcowego przeznaczenia należy: posiadanie przez importera odpowiedniego pozwolenia oraz poddanie towarów końcowemu przeznaczeniu w określonym czasie. Jeśli towary nie zostaną wykorzystane we właściwy sposób, należności celne podlegają uiszczeniu.