Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Stażysta Marzena Gawron, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 28 listopada 2006r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza z dnia [...], nr [...], 2. brakujący wpis od skargi w kwocie [...] zł przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.
Wojewoda decyzją nr [...] z dnia [...], wydaną na podstawie przepisu art. 138 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego, w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r., Nr 87, poz. 960 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania A. S. - opiekuna prawnego małoletnich A. i M. M. - od decyzji Burmistrza z dnia [...] nr [...], orzekającej o wymeldowaniu A. i M. M. z pobytu stałego w lokalu przy ul. R. w Ł., uchylił w całości zaskarżoną decyzję i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy podniósł, że zaskarżoną decyzją organ I instancji orzekł o wymeldowaniu A. i M. M. z pobytu stałego w lokalu przy ul. R. w Ł., uzasadniając swoje rozstrzygnięcie spełnieniem przesłanek wynikających z przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.
Odwołanie od tej decyzji wniosła A. S., będąca rodziną zastępczą małoletnich A. i M. M. podnosząc, że jej podopieczne nie opuściły lokalu z własnej woli, a przed sądem toczy się postępowanie o ubezwłasnowolnienie M. S., wnioskodawczyni wymeldowania podopiecznych.
Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, organ II instancji uwzględnił odwołanie gdyż uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do stwierdzenia, że M. S. wniosek o wymeldowanie swoich córek, w stosunku do których ma ograniczoną władzę rodzicielską, złożyła nie z własnej woli lecz na skutek sugestii innych osób.
W ocenie organu odwoławczego, skoro A. S. podniosła, że toczy się postępowanie w sprawie o ubezwłasnowolnienie M. S., to zasadne jest uchylenie zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że organ ewidencyjny winien ustalić, czy faktycznie w sądzie toczy się takie postępowanie i na jakim jest etapie, ponieważ ma to istotne znaczenie dla podjęcia prawidłowej decyzji administracyjnej. Orzeczenie sądu cywilnego w przedmiocie ubezwłasnowolnienia wnioskodawczyni określi, czy M. S. ma legitymację procesową strony w postępowaniu o wymeldowanie.
Skargę na powyższą decyzję złożyła M. S.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga zasługuje na uwzględnienie, jakkolwiek nie z powodu zarzutów w niej zawartych.
Przede wszystkim należy podnieść, że sąd administracyjny ma obowiązek stwierdzić nieważność decyzji w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach - art. 145 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego organy administracji publicznej obu instancji rażąco naruszyły prawo, co w myśl przepisu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. jest podstawą stwierdzenia przez organ administracji publicznej nieważności decyzji. W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, że spełnione zostały przesłanki z art. 145 § 1 pkt 2 cyt. cyt. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi do stwierdzenie przez sąd administracyjny nieważności obu decyzji administracyjnych.