Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca),, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Asystent sędziego Małgorzata Olejowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 26 marca 2015 r. sprawy ze skargi T. T.Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w części dotyczącej lokalizacji punktu gier uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia [...] Dyrektor [...] udzielił [...] (dalej jako Spółka) zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...]. Decyzją z dnia [...] - na wniosek strony - dokonano zmiany w/w zezwolenia w części dotyczącej lokalizacji jednego punktów gier (żądanie dotyczyło punktu wskazanego w załączniku nr 1 do decyzji, pod pozycją [...]) pod którym wpisano: [...].
Pismem z dnia [...] Spółka wystąpiła z wnioskiem o zmianę lokalizacji w/w punktu gier na punkt: [...].
Decyzją z dnia [...], Dyrektor Izby Celnej [...] odmówił zmiany decyzji z [...], powołując się na treść art. 135 ust. 2 ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. (Dz. U. Nr 201, poz. 1540; dalej: u.g.h.) i argumentując, że przepis ten zabrania dokonywania zmian zezwolenia polegających na zmianie lokalizacji miejsc urządzania gier na automatach o niskich wygranych, z wyjątkiem zmniejszenia liczby punktów gry na automatach o niskich wygranych.
W odwołaniu od decyzji Spółka [...] zarzuciła naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych oraz dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE, seria L, nr 204, s. 37, ze zm.). W ocenie Spółki, wbrew wymogom w/w dyrektywy, art. 135 ust. 2 u.g.h. nie został notyfikowany Komisji Europejskiej, mimo że stanowił przepis techniczny. Zatem nie może on być zastosowany w sprawie. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C-213/11, C- 214/11 i C-217/11 (Fortuna i inni).
Po rozpatrzeniu odwołania Spółki Dyrektor [...] decyzją z dnia [...] umorzył postępowanie odwoławcze, na podstawie art. 233 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
W uzasadnieniu organ wskazał, że decyzją z dnia [...], utrzymał w mocy własną decyzję wydaną w I instancji, którą cofnięto Spółce zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...], w części dotyczącej punktu gier z pozycji nr [...] załącznika nr 1 do zezwolenia, zlokalizowanego pod adresem: [...].
W związku z tym prowadzenie postępowania odwoławczego w przedmiocie zmiany lokalizacji punktu gier na automatach, co do którego prawomocnie cofnięto Spółce zezwolenie, jest bezprzedmiotowe. Brak jest podstaw do prowadzenia postępowania w sprawie zmiany lokalizacji punktu gier, jeśli w zakresie dotyczącym tego punktu cofnięto Spółce zezwolenie. Organ II instancji musi uwzględniać stan faktyczny i prawny istniejący w chwili orzekania i jeśli w dacie orzekania wystąpi stan bezprzedmiotowości, musi umorzyć postępowanie odwoławcze.
W skardze do sądu administracyjnego na powyższą decyzję Spółka [...] podniosła zarzuty naruszenia przepisów art. 129 ust. 2 u.g.h., art. 1 pkt 4 i 11 dyrektywy 98/34/WE, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 65, poz. 597, ze zm.), art. 267 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej.