Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie WSA Jacek Czaja,, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 14 maja 2013 r. sprawy ze skargi K. I. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za przechowywanie towaru w depozycie I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. określa, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz K. I. kwotę 100 (sto) zł z tytułu kosztów postępowania; IV. nakazuje zwrócić K. I. kwotę 32 (trzydzieści dwa) zł z tytułu nadpłaconego wpisu od skargi.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia (...) grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Celnej w (...), po rozpatrzeniu zażalenia K. I., utrzymał w mocy postanowienie z dnia (...) października 2012 r., którym Naczelnik Urzędu Celnego w (...) ustalił opłatę w wysokości 330 zł za przechowywanie w depozycie urzędu celnego towaru w postaci 590 paczek papierosów oraz wezwał K. I. do uiszczenia tej opłaty.
W uzasadnieniu postanowienia organ drugiej instancji wskazał, że w dniu 24 czerwca 2009 r. funkcjonariusz celny ujawnił u K. I. na przejściu granicznym w (...) niezgłoszony towar, bez polskich znaków akcyzy, w postaci 590 paczek papierosów marki Chesterfield. K. I. jako sprawca wykroczenia skarbowego został ukarany mandatem karnym w wysokości 1.500 zł, a ujawniony towar zajęto na podstawie art. 30 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.), dalej powoływanej jako Prawo celne, w celu uregulowania jego sytuacji na podstawie przepisów prawa celnego. Podejmując działania zmierzające do uregulowania sytuacji zajętego towaru Naczelnik Urzędu Celnego w (...) pismem z dnia 27 kwietnia 2010 r. wystąpił do Sądu Rejonowego w (...) z wnioskiem o orzeczenie przepadku towaru na podstawie art. 31 Prawa celnego. Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2010 r. Sąd Rejonowy w (...) orzekł przepadek towaru na rzecz Skarbu Państwa. W dniu 19 sierpnia 2010 r. Sąd Rejonowy stwierdził prawomocność postanowienia. Organ drugiej instancji wyjaśnił, że Naczelnik Urzędu Celnego w (...), który stał się właściwy w niniejszej sprawie w związku ze zmianą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie właściwości miejscowej organów celnych (Dz. U. Nr 94, poz. 911 ze zm.) postanowieniem z dnia 24 października 2010 r. ustalił opłatę w wysokości 330 zł za przechowywanie w depozycie urzędu celnego towaru w postaci 590 paczek papierosów za okres 14 miesięcy, to jest od dnia zajęcia towaru (24 czerwca 2009 r.) do dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu orzekającego przepadek towaru na rzecz Skarbu Państwa (19 sierpnia 2010 r.).
W zażaleniu na postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego K. I. zarzucił naruszenie art. 93 ust. 1 Prawa celnego, podnosząc, że poprzez ukaranie go mandatem karnym postępowanie w przedmiocie popełnionego wykroczenia zostało prawomocnie zakończone. W tej sytuacji, w ocenie skarżącego, brak jest podstaw do obciążania go opłatą za przechowanie zajętych papierosów w depozycie. Ponadto, powołując się na wystąpienie przez Naczelnika Urzędu Celnego w (...) do Sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku towaru po około 10 miesiącach od jego zajęcia, zarzucał organowi celnemu pierwszej instancji opieszałość w prowadzeniu sprawy, która doprowadziła do tak długiego okresu przechowywania towarów w depozycie.
Dyrektor Izby Celnej wskazał, że skarżący wprowadził na wspólny obszar celny papierosy bez polskich znaków akcyzy, a więc naruszył przepisy art. 117 ust. 2 pkt 1 w powiązaniu z art. 114 oraz art. 8 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009r. Nr 3 poz.11 - w brzmieniu z dnia kontroli celnej w niniejszej sprawie). Konsekwencją tego była konieczność podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu uregulowania sytuacji towaru wprowadzonego na wspólny obszar celny z naruszeniem przepisów (art. 57 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z 19 października 1992 r. ze zm., Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4 - dalej powoływanego jako WKC). Podstawą zajęcia papierosów był art. 30 ust. 1 Prawa celnego stanowiący, że jeżeli zgodnie z przepisami Wspólnotowego Kodeksu Celnego organ celny jest zobowiązany podjąć działania zmierzające do uregulowania sytuacji towaru, może dokonać jego zajęcia. Z kolei według art. 31 ust. 1 pkt 2 Prawa celnego towary, którymi obrót uzależniony jest od spełnienia określonych wymogów, a wymogi te nie zostały spełnione, organ celny w celu uregulowania ich sytuacji może zająć i wystąpić o orzeczenie przepadku na rzecz Skarbu Państwa. Organ drugiej instancji przytoczył także przepis art. 31 ust. 6 Prawa celnego, według którego koszty zniszczenia towaru lub likwidacji w inny sposób oraz koszty związane z jego przechowywaniem ponoszą solidarnie osoba, na której ciążą obowiązki wynikające z przepisów prawa celnego, oraz każda osoba, w której posiadaniu znajdował się towar bezpośrednio przed jego zajęciem, jeżeli kwota tych kosztów przekracza równowartość kwoty 10 euro.