Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Poznaniu w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi
Sentencja

Dnia 5 marca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Koś Sędziowie WSA Walentyna Długaszewska WSA Marek Sachajko ( spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2015 roku przy udziale sprawy ze skargi T. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Zarządu Dróg Miejskich w Poznaniu z dnia [...], nr [...], 2. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu r.pr. J. S.-W. kwotę [...] złotych uwzględniającą podatek od towarów i usług w kwocie [...] złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu, 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie strona 1/5

Zarząd Dróg Miejskich w Poznaniu decyzją nr [...] z dnia [...] 2013 r. nałożył na T. A. (zwanego dalej skarżącym) karę pieniężną w wysokości 2.000,00 zł za zajęcie pasa drogowego przy ulicy [...] (obręb [...]) bez zezwolenia. W uzasadnieniu organ wskazał, że skarżący w dniach od [...] 2012 r. do [...] 2012 r. bez zezwolenia zajmował ww. pas drogowy w celu prowadzenia parkingu i pobierania z tego tytułu opłat. Jak wskazał organ, podczas legitymowania skarżący okazał zezwolenie Zarządu Dróg Miejskich w Poznaniu nr [...]. Jednak zezwolenie to uprawniało jedynie do zajęcia pasa drogowego przy ul. [...] pod stoisko handlowe (znicze i kwiaty). Nie uprawniało natomiast do zajęcia pasa drogowego w celu prowadzenia parkingu i pobierania z tego tytułu opłat.

W dniu [...] 2013 r. skarżący złożył odwołanie od ww. decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu, w którym wskazał między innymi, iż posiadał zezwolenie na zajęcie pasa drogowego przy ul. [...] pod kiosk handlowy w dniach od [...] 2012 r. do [...] 2012 r. Z uwagi na fakt, iż samochody osobowe zaczęły parkować w tym miejscu skarżący wykorzystał tę okoliczność w celach zarobkowych.

W dniu [...] 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu wydało decyzję nr [...] i utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Zarządu Dróg Miejskich w Poznaniu z dnia [...] 2013 r. w przedmiocie nałożenia na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 2.000,00 zł za zajęcie pasa drogowego - pozostałych elementów pasa drogowego ul. [...] (obręb [...]) w Poznaniu, poprzez utworzenie parkingu na samochody osobowe.

W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu wskazało, że zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi w drodze decyzji administracyjnej, zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Konsekwencją zajęcia pasa drogowego bez zezwolenia jest kara pieniężna nakładana przez zarządcę drogi w trybie art. 40 ust. 12 ustawy o drogach publicznych. Organ II instancji podkreślił, że przepisy ustawy o drogach publicznych nie przewidują możliwości odstąpienia od wymierzenia kary za zajęcie pasa drogowego bez zgody zarządcy drogi. Wymierzenie kary w omawianym przypadku, wobec tego jest w pełni uzasadnione. Ponadto, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu wskazało, że organ I instancji prawidłowo pouczył strony o możliwości zapoznania się z całością zgromadzonych w sprawie akt, przed wydaniem decyzji administracyjnej, zgodnie z art. 10 § 1 kpa, a skarżący brał czynny udział w trakcie trwania postępowania administracyjnego. W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu organ I instancji nie naruszył również zasady obiektywizmu, zawartej w art. 7 kpa nakazującej organom administracji publicznej podejmowanie wszelkich kroków niezbędnych do wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy zgodnego z rzeczywistością, a także zasady wyrażonej w art. 77 § 1 kpa, zgodnie z którą organ zobowiązany jest w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Organ II instancji wskazał również, że skarżący ma możliwość wystąpienia do organu I instancji z wnioskiem o rozłożenie należnej kary pieniężnej w wysokości 2.000,00 zł na raty w ramach odrębnego postępowania administracyjnego.

Strona 1/5