Dnia 22 stycznia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędziowie WSA Małgorzata Górecka WSA Mirella Ławniczak (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Sławomir Rajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2020 roku przy udziale sprawy ze skargi Burmistrza [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w [...] z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia dotyczącego zmiany uchwały budżetowej na rok 2019 oddala skargę
Kolegium, uchwałą o Nr [...] z dnia [...] września 2019 roku, stwierdziło nieważność zarządzenia Burmistrz nr [...] z dnia [...] lipca 2019 roku w sprawie zmiany uchwały budżetowej na rok 2019 Rady Miejskiej [...] nr [...] z dnia [...] stycznia 2019 roku.
Zakwestionowanym zarządzeniem zastępca Burmistrza [...], działając z upoważnienia Burmistrza [...], powołując się na art. 30 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 257 pkt 1, 3 i 4 ustawy o finansach publicznych, wprowadził zmiany w uchwale budżetowej Gminy [...] na 2019 rok.
Mając na uwadze powołane podstawy prawne organ nadzorczy uznał, że należy odróżnić prowadzenie spraw gminy od jej reprezentowania. Prowadzenie spraw gminy dotyczy sfery wewnętrznej, a prawo reprezentowania oznacza kompetencję do dokonywania czynności wobec osób trzecich ze skutkiem dla gminy. Wprowadzenie zmian w uchwale budżetowej nie należy do spraw z zakresu zarządu mieniem. Wprowadzanie zmian w uchwale budżetowej gminy nie należy także do "bieżących spraw gminy", a zatem nie można ich powierzyć zastępcy wójta lub sekretarzowi gminy. Ustawodawca nie przewidział możliwości scedowania uprawnień organu wykonawczego gminy na inne osoby. Burmistrz nie wykazał, aby wystąpiła jedna z okoliczności, o których mowa w art. 28g ustawy o samorządzie gminnym, który wyraźnie określa sytuacje, w których z mocy prawa zadania i kompetencje wójta (burmistrza, prezydenta) przejmuje jego zastępca.
Burmistrz skorzystał z prawa skargi do sądu administracyjnego i wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej uchwały Kolegium [...] oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie art. 30 ust. 2 pkt 4, art. 31 i art. 33 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym w związku z art. 257 i art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że przepis art. 30 ust. 2 pkt 4 i art. 33 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym zostały umiejscowione we wspólnym rozdziale "władze gminy". Systematyka powołanego aktu prawnego uzasadnia stanowisko, że ustawodawca dopuścił możliwość delegowania kompetencji przez Burmistrza na poszczególne stanowiska urzędnicze w ramach struktury organizacyjnej. Powierzenie wykonywania określonych czynności przez wójta jego zastępcy nie oznacza, że dochodzi do przeniesienia kompetencji. Podmiot, na którego rzecz dokonano dekoncentracji kompetencji nie staje się organem, lecz zawsze działa w imieniu organu. Przepis art. 33 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym nie wskazuje, ani zakresu, ani rodzaju spraw gminy, które mogą być delegowane na zastępcę wójta, nie zastrzega też żadnych spraw do wyłącznej kompetencji wójta. Przepis stanowi szeroko o sprawach gminy, a zatem obejmuje wszystkie zadania publiczne gminy zastrzeżone wyraźnym przepisem do kompetencji wójta. Powierzenie prowadzenia określonych spraw gminy zastępcy wójta, czy sekretarzowi nie zmienia faktu, że odpowiedzialność za realizację tych spraw ponosi wójt.
Kolegium [...] w odpowiedzi na skargę podtrzymało stanowisko wyrażone w uchwale.