Szef KAS podkreślił, że analogiczne obowiązki ciążą na Wnioskodawcy, jeżeli będzie prowadził sprzedaż biletów z oferty obcej.
Odnosząc się do pozostałych modelów sprzedaży przedstawionych przez Skarżącą organ stwierdził, że podmiotem odpowiedzialnym za fiskalizację transakcji będzie - w przypadku modelu nr 2 - agent dokonujący sprzedaży, w modelu nr 3, 4, 5 - Spółka.
Organ stwierdził, że na Skarżącej ciąży obowiązek wynikający z przepisu art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 w związku z § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, wydawania wydrukowanego paragonu fiskalnego nabywcy towaru. Zatem Skarżąca dokonując sprzedaży usługi na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych ma obowiązek zawsze wydać wydrukowany paragon fiskalny nabywcy tego towaru w miejscu dokonania sprzedaży.
W związku z powyższym Szef KAS uznał, że "udostępnienie" paragonu do odbioru w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Skarżącą nie można w jakikolwiek sposób utożsamiać z "wydaniem" paragonu, o którym mowa w powołanych przepisach. Tym samym opisany przez Spółkę sposób działania w zakresie udostępnienie paragonu do odbioru w miejscu prowadzenia działalności przez Skarżącą nie spełnia wymogów ustawy o VAT oraz rozporządzenia.
Organ podkreślił, że zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę w terminie wskazanym w tym przepisie. Zatem, jedynie w przypadku, gdy nabywca - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, zażąda udokumentowania transakcji fakturą, sprzedawca nie będzie zobowiązany do przekazania wystawionego kupującemu paragonu fiskalnego, gdyż w takiej sytuacji zobowiązany jest do udokumentowania dokonanej sprzedaży przez wystawienie faktury i zachowania z jej kopią oryginału paragonu fiskalnego.
2. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżąca zaskarżyła ww. rozstrzygnięcie w całości, wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucono:
- naruszenie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT w związku z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, poprzez błędną wykładnię ww. przepisów polegającą na uznaniu, że wymagają one fizycznego wręczenia paragonu nabywcy usługi podczas, gdy prawidłowa wykładnia ww. przepisu powinna - zdaniem Skarżącej - dopuszczać sytuację, w której paragon zostanie oddany do dyspozycji nabywcy usługi w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Skarżącą;
- naruszeniu art. 106b ust. 3 ustawy o VAT w związku z art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, poprzez niewłaściwe zastosowanie ww. przepisów polegające na uznaniu, że postanowienia umowy adhezyjnej zawartej pomiędzy Skarżącą, a nabywcą usługi nie mogą dopuszczać sytuacji, w której zawierając taką umowę nabywca usług zgłasza jednocześnie żądanie, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, co - zostało wskazane jako alternatywne rozwiązanie (element zdarzenia przyszłego), w przypadku gdyby okazało się, że organ interpretujący uznał za niedopuszczalne rozwiązanie polegające na wydaniu paragonu poprzez umożliwienie jego odbioru w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Skarżącą.