Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz (sprawozdawca) Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Protokolant specjalista Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 maja 2014 r. sprawy ze skargi Gminy N. na rozstrzygnięcie nadzorcze Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej we W. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w N. nr [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r. w sprawie uchylenia uchwały nr [...] Rady Miasta i Gminy N. z dnia [...] czerwca 2002 r. w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w [...] - obszar gminy N. I . uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie; II. określa, że zaskarżone rozstrzygnięcie nie podlega wykonaniu do dnia prawomocności wyroku; III. zasądza od Regionalnej Izby Obrachunkowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę[...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Rada Miejska w N. zaskarżyła uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej we W. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w N. nr [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r. w sprawie uchylenia uchwały nr [...] Rady Miasta i Gminy N. z dnia [...] czerwca 2002 r. w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w K. Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości - obszar Gminy N.
Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej uchwały - Rada Miejska w N. podjęła wymienioną uchwałę wskazując jako podstawę prawną art. 18 ust. 2 pkt. 8 ustawy o samorządzie gminnym, według którego do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach. Ponadto przywołano art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, upoważniający rady gmin do wprowadzania innych zwolnień przedmiotowych niż określone w ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 ustawy z 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw.
Organ nadzoru ustalił nadto, że na podstawie delegacji z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych Rada Gminy i Miasta N. podjęła uchwałę Nr [...] z dnia [...] czerwca 2002 r. w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w K. Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości - Obszar Gminy N. Na mocy tej uchwały podmioty inwestujące w obszarze strefy położonym na terenie gminy uzyskały prawa do zwolnień podatkowych w okresie funkcjonowania strefy.
Organ nadzorczy zarzucił zakwestionowanej uchwale podjęcie jej z istotnym naruszeniem art. 2 Konstytucji RP, albowiem Rada Miejska postanowiła skrócić czas korzystania ze zwolnienia w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w K. Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości - obszar gminy N., którzy nabyli takie prawo w czasie obowiązywania uchwały z dnia [...] czerwca 2002 r., czym ograniczyła prawa nabyte przedsiębiorców korzystających z postanowień uchylanej uchwały. Tymczasem, jak wskazano w podjętym rozstrzygnięciu, w przypadku przedsiębiorców, którzy nabyli prawa do zwolnień przed wejściem w życie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie K. specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 232, poz. 1549), to jest przed 30 grudnia 2008 roku, skrócenie okresu korzystania ze zwolnienia w podatku od nieruchomości wynosi 3 lata. W przypadku przedsiębiorców, którzy nabywali prawa do zwolnień od momentu wejścia w życie pod rządami Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie K. specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 232, poz. 1549) to jest począwszy od dnia 30 grudnia 2008 roku, skrócenie okresu korzystania ze zwolnienia w podatku od nieruchomości wynosi 6 lat.
W ocenie organu nadzoru sformułowana w art. 2 Konstytucji zasada państwa prawnego, a zwłaszcza wynikające z niej zasady zaufania obywatela do państwa, pewności prawa oraz ochrony praw nabytych nakazują, by pociągająca za sobą niekorzystne skutki dla sytuacji prawnej podmiotów zmiana prawa dotychczas obowiązującego - dokonywana była z zastosowaniem techniki przepisów przejściowych, a co najmniej odpowiedniego vacatio legis, szczególnie w przypadku uregulowań prawnych, które już znalazły zastosowanie jako czynnik kształtujący sytuację prawną ich adresatów. W przekonaniu RIO interesy w toku podlegają bardziej intensywnej ochronie, szczególnie w sytuacji gdy przedsięwzięcie ma charakter rozłożony w czasie i jednostka faktycznie rozpoczęła realizację danego przedsięwzięcia. Swoją koncepcję organ nadzoru wsparł cytowaniem tez z orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego.