Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym; Przewodniczący: Asesor WSA - Anetta Chołuj po rozpoznaniu w dniu 6 stycznia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi Nicoli W. na decyzję Wojewody D. z dnia 2 kwietnia 2004r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany pisowni imienia Nicola na Nicole uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Z. z dnia 31 grudnia 2003 r. znak [...];
Decyzją z dnia 2 kwietnia 2004r. nr [...] Wojewoda D. działając na podstawie art. 10 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk (tekst. jedn. z 1963r. Dz. U. Nr 59, poz. 328 ze zm.) oraz na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymał w mocy decyzję Starosty Z. z dnia 31 grudnia 2003 r. znak [...], którą odmówiono stronie zmiany pisowni imienia Nicola na Nicole.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że postępowanie wszczęte zostało na wniosek Nicoli W., w którym zwróciła się na podstawie art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy o zmianie imion i nazwisk o zmianę pisowni jej imienia Nicola na Nicole wskazując, iż niepoprawnie zostało napisane jej imię z końcówką "a" na końcu wyrazu zamiast "e" jako wyrazu zapożyczonego z języka francuskiego. Dodała, iż w życiu codziennym przez rodzinę oraz znajomych jej imię wymawiane jest Nicole (czyt. Nikol).
Organ I instancji odmówił stronie wnioskowanej czynności, wyjaśniając że zgodnie z publikowanymi materiałami Instytutu Języka Polskiego PAN wskazane jest aby imiona rodzaju żeńskiego pozostawały w zgodzie z regułami gramatycznymi i ortograficznymi języka polskiego i kończyły się na samogłoskę "a". Zdaniem organu noszone przez skarżącą nazwisko "W." posiada formę imienia, w związku z tym tylko imię "Nicola" określa płeć i nie ma podstaw do zmiany jego pisowni.
Organ odwoławczy rozpoznając sprawę wskutek odwołania - w którym Nicola W. podtrzymała argumenty wniosku o zmianę pisowni imienia, i dodała, że wolą jej ojca, posiadającego obywatelstwo francuskie było aby nosiła imię Nicole - wskazał, iż podstawę prawną przedmiotowej sprawy reguluje ustawa z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk (tekst. jedn. z 1963r. Dz. U. Nr 59, poz. 328 ze zm.). Z dyspozycji art. 10 tejże ustawy wynika, że w razie istnienia wątpliwości można na wniosek strony ustalić pisownię lub brzmienie imienia i nazwiska. Jak wywodził organ odwoławczy imię "Nicola" jest obcą formą polskiego imienia "Mikołaj", funkcjonuje w wielu państwach w różnych pisowniach i odmianach, w formie męskiej a także żeńskiej np. imię to występuje jako imię żeńskie w języku angielskim. Organ odwoławczy wyjaśnił, iż zgodnie z opinią Rady Języka Polskiego od imion nadawanych osobom obywatelstwa polskiego i narodowości polskiej wymaga się aby były przyswojone przez język polski, wskazywały płeć, nie były ośmieszające czy tożsame z nazwami geograficznymi ani pospolitymi, nie były odczuwane jako zdrobnienia i były zapisywane z polską ortografią. Zdaniem organu tylko imię "Nikola" spełnia wszystkie powyższe warunki i ma typową dla wyrazów rodzaju żeńskiego końcówkę, o czym organ poinformował stronę, która jednak nie wyraziła zgody na zastosowanie polskiej pisowni jej imienia. Organ II instancji wyjaśnił, iż argumentacja że ojciec strony mający podwójne obywatelstwo w tym obywatelstwo francuskie chciał jej nadać imię francuskiego pochodzenia nie może być uznana za ważną i uzasadnioną przesłankę zmiany pisowni imienia. Organ zauważył, iż strona nie przedstawiła żadnych dowodów np. korespondencji prywatnej czy urzędowej potwierdzających inną pisownię jej imienia. Odnoszą się do przedstawionej przez stronę decyzji w innej sprawie w której Starosta J. zmienił pisownię imienia "Nikole" na "Nicole" organ zauważył, iż bez poznania powodów przedstawionych przez wnioskodawcę oraz wszystkich okoliczności sprawy, nie może odnieść się do załączonego rozstrzygnięcia.