Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Celnej we W. w przedmiocie zmiany w polu 47 zgłoszenia celnego metody płatności podatku od towarów i usług w imporcie
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Guziński Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca) Sędzia WSA Marcin Miemiec Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Tarasiewicz po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 13 listopada 2014 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w B.P. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] czerwca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie zmiany w polu 47 zgłoszenia celnego metody płatności podatku od towarów i usług w imporcie oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6309 Inne o symbolu podstawowym 630
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżonym postanowieniem, wydanym po rozpatrzeniu zażalenia "A" sp. z o.o. w B. (dalej jako "strona skarżąca") na postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego we W. z dnia [...] czerwca 2014 r. (nr [...]), Dyrektor Izby Celnej we W., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm., dalej jako "o.p."), art. 78 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307, z późn. zm., dalej jako "WKC"), art. 33a ust. 1, 6, 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jedn.: Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej jako "ustawa o VAT"), art. 23 ust. 5 i art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 z późn. zm.), § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 października 2005 r. w sprawie terminu zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów (Dz. U. Nr 218, poz. 1842) - utrzymał w mocy pierwszoinstancyjne rozstrzygnięcie.

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że strona skarżąca stosowała procedurę uproszczoną w imporcie towarów, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. c WKC. W zgłoszeniu celnym przywozowym, w którym jako odbiorca figuruje strona skarżąca, zostało zadeklarowane rozliczenie podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 33 a ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym w polu 47 zgłoszenia celnego zgłaszający przy typie opłaty B00 (podatek od towarów i usług) podał kwotę podatku VAT i metodę płatności "L" oznaczającą, że ze zgłoszenia celnego nie wynika obowiązek uiszczenia należności i nie towarzyszy temu złożenie zabezpieczenia.

Wobec nieprzedstawienia organowi celnemu - w terminie określonym w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT - dokumentów potwierdzających zapłatę podatku od towarów i usług, wnioskiem z 20 maja 2014 r. strona skarżąca wystąpiła do Naczelnika Urzędu Celnego we W. o zmianę metody płatności dla podatku VAT z kodu "L" na "M" (złożenie zabezpieczenia), a następnie - skorygowała powyższe podanie wnosząc o zastosowanie metody płatności oznaczonej kodem "H" (przelew bankowy).

Naczelnik Urzędu Celnego we W. postanowieniem z [...] czerwca 2014 r., - zgodnie z wnioskiem strony - zmienił metodę płatności podatku od towarów i usług określoną w polu 47 zgłoszenia celnego z kodu "L" na kod "H" oraz orzekł, że w związku z powyższym podatek obliczony i wykazany w przedmiotowym zgłoszeniu celnym należy wpłacić na konto Izby Celnej we W. wraz z odsetkami liczonymi od 19 stycznia 2014 r., tj. od dnia następnego po upływie terminu płatności podatku, do dnia wpłaty.

Na powyższe postanowienie strona skarżąca wniosła zażalenie, w którym stwierdziła, że przepisy art. 33a ust. 6 i 7 ustawy o VAT są niezgodne z prawem wspólnotowym, ponieważ naruszają zasadę proporcjonalności oraz stanowią przejaw nadmiernego formalizmu w stosunkach ustawodawca - płatnik. W ocenie strony skarżącej zaskarżone postanowienie narusza art. 86 ust. 2 pkt 5 w zw. z art. 86 ust. 10 pkt 2a ustawy o VAT, ponieważ zostało wydane bez uwzględnienia właściwej interpretacji przepisów art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Poddała przy tym w wątpliwość, czy sankcje przewidziane przez polskiego ustawodawcę w przypadku niespełnienia wymogu formalnego przewidzianego w art. 33a ust. 6 nie są nadmiernie dotkliwe. Dodatkowo strona skarżąca wskazała, że w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz sądów administracyjnych podkreśla się, że naruszenie warunków formalnych nie może pozbawiać podatnika prawa do odliczenia, ponieważ zasada neutralności podatkowej wymaga przyznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w razie spełnienia podstawowych wymagań, nawet wtedy, gdy podatnik nie spełnił niektórych uwarunkowań formalnych. Stosowane sankcje muszą być przy tym proporcjonalne do wagi naruszenia (kary grzywny lub kary pieniężne) i nie mogą pozbawiać prawa do odliczenia podatku. Strona skarżąca podkreśliła również, że w omawianej sprawie podatek VAT został prawidłowo rozliczony w deklaracji VAT-7 złożonej właściwemu organowi podatkowemu i nie doszło do jakiegokolwiek uszczuplenia należności podatkowych.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6309 Inne o symbolu podstawowym 630
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Celne prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej