Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Herman, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz (spr.), Sędzia WSA Iwona Wiesner, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 14 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w S. na bezczynność Wojewody Śląskiego w przedmiocie zatrudnienia cudzoziemców 1) stwierdza bezczynność organu, 2) stwierdza, że bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3) zasądza od Wojewody Śląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 597 zł (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z 8 kwietnia 2019 r. skarżąca A Sp. z o.o. w S. wniosła na podstawie art. 3 § 2 pkt 8, art. 50 § 1 oraz art. 52 § 2, art. 54 § 1 i art. 149 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. dalej: p.p.s.a.) skargę na bezczynność Wojewody Śląskiego i zarzuciła mu naruszenie art. art. 8, 12, 35 § 1 i 36 § 1 K.p.a. przez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym.
Z uwagi na tak sformułowane zarzuty wniosła o:
1. zobowiązanie organu do wydania odpowiednich aktów administracyjnych w terminie czterech dni od daty doręczenia akt organowi;
2. orzeczenie, czy bezczynność lub przewlekłość miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa;
3. przyznania skarżącej na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. od organu sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. ewentualne wymierzenie organowi grzywny na postawie art. 149 § 2 p.p.s.a w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.;
4. zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi strona podniosła, że 14 lutego 2019 r. złożyła wniosek o wydanie zezwolenia na pracę typ A dla cudzoziemca. Pomimo upływu ponad 30 dni od dnia złożenia wniosku decyzja nie została wydana, a pełnomocnik nie otrzymał żadnej korespondencji w sprawie. Strona nie została też poinformowana o przyczynach zwłoki ani o nowym terminie załatwienia sprawy. Wystąpiła zatem bezczynność, gdyż organ co prawda podjął czynności, ale w ustawowym terminie nie zakończył postępowania wydaniem decyzji lub innego aktu.
Strona stwierdziła, że przyczyny bezczynności leżały wyłącznie po stronie organu, a termin załatwienia sprawy został przekroczony wielokrotnie, co wskazuje, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
Wniosek o zasądzenie sumy pieniężnej uzasadnił tym, że skarżąca oczekując na załatwienie sprawy traci dochody w związku z brakiem możliwości zatrudnienia pracownika, nadto w związku z długim oczekiwaniem na wydanie zezwolenia istnieje zagrożenie, że kandydat do zatrudnienia zrezygnuje z pracy.
W ocenie strony argumentacja organu dotycząca dużej ilości składanych wniosków i trudnościami kadrowymi nie jest uzasadnieniem dla bezczynności organu w danej sprawie nie zasługuje na uwzględnienie i wymierzona kara winna uzmysłowić organowi powinność odpowiedniego zorganizowania czasu pracy, aby strony nie oczekiwały kilkanaście miesięcy na załatwienie sprawy nie będąc przy tym zawiadamiane o przyczynach zwłoki w terminowym rozpatrzeniu sprawy.
Złożenie skargi poprzedził następujący ciąg zdarzeń:
W dniu 14 lutego 2019 r. do organu wpłynął wniosek o wydanie zezwolenia na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatela [...] o nazwisku F.
Następnie 28 lutego 2019r. pełnomocnik strony skarżącej złożył w organie uzupełnienie wniosku.
W dniu 8 marca 2019r. wpłynęło pismo pełnomocnika zapowiadające wniesienie ponaglenia na niezałatwienie sprawy w terminie, zaś samo ponaglenie na bezczynność i przewlekłe prowadzenie sprawy wpłynęło 3 kwietnia 2019r., które pismem z 8 kwietna 2019 r. przekazano do organu II instancji, tj. Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.