Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.) Sędzia NSA Adam Mikusiński Protokolant referent Izabela Auguścik-Michułka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2006 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie skierowania do domu opieki społecznej oddala skargę.
Decyzją Nr [...] z dnia [...] Zastępca Dyrektora do spraw Pomocy Środowiskowej Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Z., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta Z. odmówił M. S. skierowania do Domu Pomocy Społecznej.
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia przywołano art. 54 ust. 1 i 2, art. 59 ust. 1, art. 106 oraz art. 110 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593).
W toku postępowania administracyjnego organ przeprowadził wywiad środowiskowy i ustalił, iż wnioskodawca jest [...] letnim mężczyzną zamieszkującym [...] w [...] komunalnym mieszkaniu wyposażonym w centralne ogrzewanie, gaz i telefon. Jest osobą [...] - cierpi na [...] i [...], jednak nie domagał się z tego tytułu przyznania mu innego rodzaju pomocy jak tylko umieszczenia w Domu Pomocy Społecznej i to w określonym przez siebie miejscu, a to w miejscowości F. powiat J., gdzie zamieszkują jego siostra i brat. Odczuwa bowiem samotność, gdyż synowie jego mieszkają poza granicami Polski i nie ma innych bliskich w miejscu swego obecnego miejsca zamieszkania.
W opinii organu opisany stan faktyczny sprawy wskazywał, iż M. S. wymaga częściowej opieki osoby drugiej ale jest osobą komunikatywną, samodzielnie funkcjonującą w środowisku. Powodem, dla którego domagał się umieszczenia w Domu Pomocy Społecznej jest zatem chęć utrzymania bliskiego kontaktu z rodziną.
Nie godząc się ze stanowiskiem zaprezentowanym w wymienionej wyżej decyzji, M. S. złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego odwołanie, w którym wyraził pogląd, iż ze względu na swój stan zdrowia (chorobę [...], [...] oraz [...]) powinien być blisko swojej rodziny. Mieszkając [...] z daleka od swoich krewnych nie może spodziewać się, by ktoś udzielił mu pomocy. Sytuacja finansowa jaką posiada nie zezwala mu także na pokrycie leczenia czy stałej opieki, której potrzebuje.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., po rozpoznaniu odwołania M. S., decyzją Nr [...] z dnia [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 k.p.a. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Po analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego organ odwoławczy stwierdził, iż M. S. jest zdolny do samodzielnego zaspokajania potrzeb życiowych i nie wymaga opieki na stałe. Wystarczającym wsparciem dla jego osoby byłaby pomoc gminy w postaci usług opiekuńczych, w rozmiarze stosownym dla potrzeb, jednakże propozycję taką odwołujący odrzucił.
Powołując się na stanowisko prezentowane w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyroki z dnia 2 grudnia 1998 r. sygn, I SA/1231/98, z dnia 11 maja 1999 r. sygn. I SA/1901/98, z dnia 8 kwietnia 1999 r. sygn. I SA 1932/98) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. podkreśliło, iż dom pomocy społecznej jest placówką przeznaczoną dla osób najbardziej tego potrzebujących, znajdujących się w skomplikowanej sytuacji życiowej, dla których po wyczerpaniu wszystkich możliwości pomocy dostępnych w środowisku, jedynym wyjściem staje się umieszczenie w placówce stałego pobytu zapewniającej całodobową opiekę i pielęgnację.