Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz, Sędzia NSA Adam Mikusiński (spr.), Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik, Protokolant st. ref. Arkadiusz Kmiotek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2005 r. sprawy ze skargi M. J.- S. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...]r., Nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] r., nr [...]
Postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], wydanym z upoważnienia Prezydenta Miasta G., Kierownik Powiatowego Urzędu Pracy w G., działając na podstawie art. 145 §1 pkt 5, Kodeksu postępowania administracyjnego wznowił postępowanie administracyjne zakończone decyzją ostateczną z dnia [...] r., nr [...] o uznaniu M.J. - S. za osobę bezrobotną z dniem [...] r. oraz o odmowie przyznania wyżej wymienionej prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
W wyniku wznowienia postępowania organ I instancji, działając w trybie art. 151 §1 pkt 2 w związku z art. 145 §1 pkt 5 K.p.a. wydał w dniu [...] r. decyzję nr [...], na mocy której uchylił przywołaną wyżej decyzję własną z [...] r., nr [...] w części dotyczącej uzasadnienia i odmowy przyznania prawa do zasiłku.
Równocześnie organ ten ponownie orzekł o odmowie przyznania skarżącej prawa do zasiłku dla bezrobotnych z dniem [...] r.
Materialnoprawną podstawę decyzji z dnia [...] r., stanowiły przepisy art. 23 ust. 1 i 2 oraz art. 27 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r., Nr 58, poz. 514 ze zm.).
W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, iż z dostarczonego przez M. J.- S. świadectwa służby wynika, że w okresie [...] miesięcy poprzedzających zarejestrowanie się w Powiatowym Urzędzie Pracy nastąpiło rozwiązanie stosunku służbowego, w ramach którego wyżej wymieniona była zatrudniona w Izbie Celnej w K., przy czym rozwiązanie to nastąpiło [...].
Mając na uwadze powyższe organ administracyjny wywiódł, że strona nie spełniła przesłanek warunkujących przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych. W przedstawionej sytuacji zasiłek ten przysługuje bowiem dopiero po upływie 180 dni od daty zarejestrowania.
W odwołaniu do Wojewody Ś. M. J.- S. wskazała na krzywdzący charakter rozstrzygnięcia podjętego przez organ I instancji oraz wniosła o "ponowne rozpatrzenie sprawy".
Skarżąca podniosła, że podstawą rozwiązania stosunku służbowego był w jej przypadku art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72, poz. 802 ze zm.). Zdaniem strony treść przywołanego unormowania nie określa literalnie, że zwolnienie funkcjonariusza następuje tu [...] a tym samym brak jest podstaw do formułowania wniosku, że rozwiązanie stosunku służbowego wyczerpuje w takiej sytuacji dyspozycję art. 27 ust. 1 pkt 4 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu.
W tym miejscu skarżąca zaakcentowała, że nie prowadzono w jej sprawie postępowania dyscyplinarnego. Z kolei zwolnienie ze służby stanowi konsekwencję [...].
Nadto M. J. - S. podkreśliła, że pełniła służbę jako pracownik mianowany wywodząc, że rozwiązanie rzeczonego stosunku służbowego nie nastąpiło bez wypowiedzenia albowiem od daty wszczęcia postępowania w sprawie jej zwolnienia ze służby do dnia, z którym zwolnienie to stało się skuteczne upłynął ponad [...].
Decyzją nr [...] z dnia [...] r., wydaną w oparciu o art. 138 §1 pkt 1 K.p.a., Wojewoda Ś. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie zapadłe w I instancji. Organ odwoławczy powołał się na art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej wskazując, że reguluje on kwestię obligatoryjnego zwolnienia funkcjonariusza celnego ze służby w wypadku wniesienia [...]. Wniesienie takiego aktu oskarżenia skutkuje zatem utratą uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na stanowisku funkcjonariusza celnego, która następuje w drodze decyzji administracyjnej.