Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Bożena Miliczek-Ciszewska, Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant Katarzyna Lisiecka-Mitula, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2017 r. sprawy ze skargi M. J. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia [...] r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w T. stwierdził u M.J. chorobę zawodową - kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia, wymienioną w poz. 18.2 wykazu stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (j.t. Dz. U. z 2013 r., poz. 1367).
Rozstrzygnięcie to wydano na podstawie orzeczenia lekarskiego Poradni Chorób Zawodowych w S. oraz oceny narażenia zawodowego przeprowadzonej w zakładzie pracy A Sp. z o.o. w T., w którym M.J. była zatrudniona w latach 2006-2015.
Na skutek odwołania zakładu pracy decyzją z dnia [...]r. [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Organ odwoławczy uznał, że decyzja pierwszoinstancyjna naruszyła przepisy postępowania, tj. art. 7, 77 § 1 i 80 kpa poprzez brak wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego oraz błędną ocenę zgromadzonych w sprawie materiałów, w szczególności orzeczenia lekarskiego, formularzy oceny narażenia zawodowego oraz zeznań pracownika.
Wskazał, że stwierdzenie, iż pracownik wykonywał montaż klamek samochodowych, co powodowało tarcie w następstwie powtarzających się urazów mechanicznych związanych z manipulowaniem drobnymi metalowymi częściami, nie znajduje potwierdzenia w żadnej karcie oceny narażenia zawodowego. Organ odwoławczy polecił uzupełnienie tej oceny we wszystkich zakładach pracy, w których istniało narażenie zawodowe, dokonanie oceny warunków pracy, a następnie zwrócenie się o uzupełnienie orzeczenia lekarskiego lub wystąpienie do jednostki orzeczniczej II stopnia o dodatkową konsultację. Zwrócił uwagę, że w dotychczasowym orzeczeniu lekarskim zostały wymienione alergeny, które nie były ujęte w żadnej karcie oceny narażenia zawodowego.
Skarga pracownika na decyzję instancji odwoławczej została oddalona wyrokiem tut. Sądu z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. akt IV SA/Gl 117/16. W motywach wyroku uznano, że zachodziły przesłanki do wydania decyzji kasatoryjnej, gdyż postępowanie wyjaśniające poprzedzające wydanie decyzji organu I instancji nie zostało przeprowadzone zgodnie z regułami wynikającymi z rozporządzenia w sprawie chorób zawodowych. Nie poczyniono prawidłowych ustaleń celem wykazania, że zachorowanie skarżącej jest skutkiem warunków pracy, poprzez wykazanie związku przyczynowego pomiędzy ujawnioną chorobą, a warunkami w jakich pracowała.
Decyzją z dnia [...]r. organ I instancji ponownie stwierdził przedmiotową chorobę zawodową z pozycji 18.2 wykazu chorób zawodowych.
W oparciu o uzupełnione dochodzenie epidemiologiczne organ ustalił, że pracownik wykonywał w Spółce A montaż detali wymagający manipulacji drobnymi częściami metalowymi oraz częściami z tworzyw sztucznych i gumy. W trakcie tych czynności mogło dochodzić do urazów mechanicznych i występuje tarcie, zwłaszcza że tempo pracy jest szybkie i występuje duża ilość montowanych drobnych elementów. Placówka orzecznicza I stopnia wydała uzupełniające orzeczenie lekarskie, w którym podtrzymała rozpoznanie choroby zawodowej z uwzględnieniem okresu narażenia zawodowego. Z uwagi na pojawienie się zmian skórnych u pracownika dopiero w 2011 r. pod uwagę brano tylko zakład pracy, w którym pracownik był zatrudniony od 2006 r. Natomiast przeprowadzona diagnostyka różnicowa nie dała podstaw do przyjęcia etiologii alergicznej omawianego schorzenia. W związku z wnioskiem zakładu pracy dopuszczono dodatkową konsultację z Instytutem Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S., który w swoim orzeczeniu potwierdził diagnozę rozpoznającą chorobę zawodową. Organ szczegółowo przytoczył treść tego orzeczenia i uznał, że zostały w nim wyjaśnione wszystkie kwestie podnoszone przez zakład pracy. Dlatego też nie uwzględnił dalszych wniosków dowodowych tego zakładu.