Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w sprawie pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Asesor WSA Beata Kalaga-Gajewska Protokolant st. sekr. sąd. Alicja Sadowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi Gminy Z. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w sprawie pomocy społecznej o d d a l a s k a r g ę.

Uzasadnienie strona 1/3

Uchwałą z dnia [...]r., nr [...], na zasadzie art.18 ust.2 pkt 15, art.40 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591 ze zm.) oraz art.17 ust.2 pkt 4 i art.8 ust.2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz.593 ze zm.), Rada Miejska w Z. uchwaliła Miejski Program Ochrony Rodzin Wielodzietnych na rok [...] stanowiący załącznik do niej, nadto podwyższyła kwotę dochodu na osobę w rodzinie do wysokości [...]% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie określonego w ustawie o pomocy społecznej, powierzając wykonanie uchwały Prezydentowi Miasta i postanawiając, iż wejdzie ona w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Ś. Uchwała ta została doręczona organowi nadzoru w dniu [...]r..

W dniu [...]r. Wojewoda Ś. wszczął postępowanie nadzorcze w przedmiocie stwierdzenia nieważności tej uchwały. W jego wyniku zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym, doręczonym Radzie Miejskiej w Z. w dniu [...]r. - powołując się na przepis art.91 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym - stwierdził nieważność powyższej uchwały. Doszedł bowiem do przekonania, że jest ona niezgodna z przepisami art.8 ust.2, art.17 ust.2 pkt 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w związku z art.13 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych katów prawnych (Dz.U. Nr 62, poz.718 ze zm.). W ocenie Wojewody organ gminy naruszył granice delegacji do wydania aktu prawa miejscowego w zakresie podwyższenia dochodu osoby samotnie gospodarującej i dochodu na osobę w rodzinie uprawniających do zasiłków okresowych i celowych, zawartą w art.8 ust.2 ustawy o pomocy społecznej. Nie zawiera ona bowiem upoważnienia do wprowadzenia pozaustawowych kryteriów, jakimi są krąg osób ubiegających się o te świadczenia i ich zakres. Tymczasem organ gminy zróżnicował zasięg podmiotowy, podwyższając kryterium dochodowe w zależności od ilości członków pełnej rodziny (posiadających czwórkę i więcej dzieci) oraz przedmiotowy poprzez ograniczenie świadczeń do niektórych zasiłków celowych. Narusza to wyrażoną w art.7 Konstytucji zasadę legalizmu. Nadto organ nadzoru dostrzegł wadliwość przypisania przedmiotowemu Programowi cechy prawa miejscowego, co implikowało określenie sposobu i terminu wejścia w życie uchwały, której stanowił on załącznik. Tymczasem ów Program- w ocenie Wojewody Ś. - nie ma takiego charakteru, gdyż znajduje oparcie w art.17 ust.2 pkt 4 ustawy o pomocy społecznej, który upoważnia do tworzenia i realizacji programów osłonowych w materii należącej do pomocy społecznej. Nie jest zatem aktem powszechnie obowiązującym, albowiem nie zawiera norm o charakterze administracyjnym i generalnym, wywierającym skutki zewnętrzne, ogłoszonym w przepisany sposób. Jest zatem aktem kierownictwa wewnętrznego, który nie podlega ogłoszeniu w dzienniku urzędowym województwa. Stąd, z uwagi na wyrzeczenie w przedmiocie wejścia w życie po opublikowaniu w takim publikatorze, gdy kwestionowana uchwała nie podlega tej procedurze, nigdy nie wejdzie w życie. Z tych przyczyn organ nadzoru uznał tę uchwałę za niezgodną z prawem.

Strona 1/3