Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Sędziowie Sędzia NSA Szczepan Prax Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz - Kunicka (spr.) Protokolant St. sekr. sąd. Magdalena Kurpis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2011 r. sprawy ze skargi B. P D. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Nr [...] Komendant Placówki Straży Granicznej w R., na podstawie art. 97 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (t.j. Dz. U. Nr 234 z 2006 r., poz. 1694 z późn. zm.) zobowiązał obywatela Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej B. D., do opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 1 marca 2010 r. i na podstawie art. 97 ust. 3 ustawy o cudzoziemcach w związku z art. 130 § 3 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), decyzji nadał rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że w trakcie kontroli legalności zatrudnienia oraz powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcom na terytorium RP przeprowadzonej w dniach 16 -19 lutego 2010 r. w Szkole Języków Obcych "[...]" w G. ul. [...] ustalono, że w/w szkole obywatel USA B. D. wykonywał pracę w charakterze nauczyciela języka angielskiego na podstawie umowy zawartej w dniu [...] na czas określony od 1 grudnia 2009 r. do 30 czerwca 2011 r. Wyżej wymieniony miał także zezwolenie na pracę typu [...] nr [...] wydane przez Wojewodę [...] dn. [...] ważne od 21.12.2009 r. do 20.12.2012 r. a więc obowiązujące 20 dni po terminie rozpoczęcia pracy. Ponadto B. D. nie miał tytułu pobytowego zezwalającego na pobyt i wykonywanie pracy na terytorium RP. Z wnioskiem do Wojewody [...] o udzielenie stosownego zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wystąpił w dniu 19.01.2010 r. Organ powyższy wskazał, że na podstawie art. 87 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, cudzoziemiec może wykonywać pracę, jeżeli posiada zezwolenie na pracę, legalnie przebywa na terytorium RP oraz podstawa pobytu obcokrajowca należy do kategorii uprawniającej do świadczenia pracy (nie wyklucza jej wykonywania). Wszystkie te warunki muszą być spełnione łącznie, aby wykonywanie pracy było legalne. Wobec tego, że warunki zawarte w cytowanym wyżej przepisie prawa nie zostały zachowane, B. D. naruszył przepis art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i jego czyn wyczerpał przesłanki zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, co skutkowało wydaniem powyższej decyzji administracyjnej. Ponadto organ wskazał, że B. D. zeznał, iż celem jego wjazdu i pobytu na terytorium RP było podjęcie i wykonywanie pracy. Przy wjeździe do Polski miał stosowną wizę, a po jej zrealizowaniu złożył wniosek do Wojewody [...] o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP na podstawie art. 53 ust. 1 pkt. 1 ustawy o cudzoziemcach. Termin ostatniego zezwolenia na pobyt upłynął [...] Następnie cudzoziemiec złożył wniosek o wydanie kolejnego zezwolenia pobytowego na podstawie art. 53 ust. 1 pkt. 2 w/w ustawy. Jednakże Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] odmówił mu udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP. Po wydaniu wymienionej decyzji, charakter pobytu B. D. na terytorium Polski nadal był inny niż przewidziany w umowie o ruchu bezwizowym pomiędzy Polską i USA. Na podstawie bowiem umowy o ruchu bezwizowym, zwolnienie z obowiązku wizowego nie dotyczy osób, które zamierzają przyjechać do Polski w celu podjęcia pracy lub na pobyt stały. Podjęcie pracy przez B. D. wskazuje jednoznacznie, że nie jest uprawniony do pobytu na terytorium RP na zasadach ruchu bezwizowego i przed podjęciem pracy był zobowiązany do uzyskania stosownego tytułu pobytowego. Nie mając ważnej wizy, ani zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP w czasie pobytu związanego z wykonywaniem pracy, zrealizował przesłanki zawarte w art. 88 ust. 1 pkt. 1 ustawy o cudzoziemcach, co spowodowało wydanie powyższej decyzji administracyjnej. Organ I instancji stwierdził ponadto, że w stosunku do wymienionego cudzoziemca nie zachodzą okoliczności zawarte w art. 97 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium RP, dotyczące udzielenia zgody na pobyt tolerowany w RP. Ustalił również, że cudzoziemiec nie ma zezwolenia na osiedlenie się ani zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE. Ponadto B. D. zeznał, iż nie ma żadnej najbliższej rodziny mającej obywatelstwo polskie lub któregokolwiek z państw Unii Europejskiej, a w związku z powrotem do kraju pochodzenia nie zostaną naruszone żadne jego prawa.