Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz Sędzia WSA Józef Maleszewski (spr.) Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Protokolant Sekr. sąd. Agata Żebrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Wojewody z dnia [...] marca 2019 r., nr [...] (7) w przedmiocie umorzenia postępowania o ustalenie odszkodowania oddala skargę w całości
Decyzją z dnia [...] września 1982 r. nr [...] Zarząd Gospodarowania Terenami w [...] zezwolił na zajęcie działki nr [...] przez Zakład [...]. Celem zajęcia nieruchomości była budowa odcinka linii napowietrznej 110 kV [...] w [...]. Właścicielami nieruchomości na dzień wydania decyzji byli K. i Z. S..
Jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia przyjęto art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (t.j. Dz. U. z 1974 t. Nr 10, poz. 64 ze zmianami, zwana dalej "ustawą wywłaszczeniową z 1958 r."). Przepis ten stanowił, że "organy administracji państwowej, instytucje i przedsiębiorstwa państwowe mogą za zezwoleniem naczelnika gminy - w miastach prezydenta lub naczelnika miasta (dzielnicy) zakładać i przeprowadzać na nieruchomościach - zgodnie z zatwierdzoną lokalizacją szczegółową - ciągi drenażowe, przewody służące do przesyłania płynów, pary, gazów, elektryczności, oraz urządzenia techniczne łączności i sygnalizacji, a także inne podziemne lub naziemne urządzenia techniczne niezbędne do korzystania z tych przewodów i urządzeń". Natomiast przepis art. 36 powołanej ustawy wskazywał, że "odszkodowanie za straty wynikłe z działań przewidzianych w art. 35 ust. 1 i 2 strony ustalają na podstawie wzajemnego porozumienia; w razie sporu wysokość odszkodowania ustala na wniosek zainteresowanej strony naczelnik gminy, a w miastach prezydent lub naczelnik miasta (dzielnicy)".
Zgodnie z dokonanymi ustaleniami w toku I oraz II instancji postępowania administracyjnego, nie odnotowano faktu wypłacenia odszkodowania z tytułu budowy odcinka linii napowietrznej 110 kV.
Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego [...] w [...] z dnia [...] marca 2009 r. sygn. akt [...], spadek po zmarłym K. S. w całości nabyła [...] - Z. S..
Z. S. w drodze umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia [...] maja 2014 r. rep A nr [...] przeniosła własność nieruchomości obejmującą działki (po wcześniejszym podziale) nr [...], [...], [...], [...] i [...] na swojego [...] - P. S. (zwanego dalej "Skarżącym").
Pismem z dnia [...] kwietnia 2016 r. Skarżący wszczął postępowanie przed Prezydentem Miasta [...] w przedmiocie ustalenia oraz wypłacenia odszkodowania z tytułu trwałego ograniczenia prawa własności nieruchomości dla działek nr [...], [...], [...], [...] i [...], arkusz [...], obręb [...] w rejonie ulicy [...] i [...] w [...].
Z uwagi na regulację uchwały nr [...] Rady Miejskiej [...] z dnia [...] czerwca 1991 r. w sprawie przekształcenia [...] Przedsiębiorstwa Geodezyjno-Kartograficznego GEOPOZ w Zarząd Geodezji i [...] Miejskiego GEOPOZ (t.j. Dz. Urz. Woj. [...]. z 2014 r. poz. 4027) zadania z zakresu ustalania odszkodowania z tytułu wywłaszczenia Rada Miasta [...] przekazała Dyrektorowi Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego GEOPOZ (zwanemu dalej "Dyrektorem GEOPOZ-u" lub "organem I instancji") jako organowi właściwemu.
Decyzją z [...] stycznia 2018 r. nr [...] Dyrektor GEOPOZ-u umorzył postępowanie w sprawie, uznając je za bezprzedmiotowe. Jako najistotniejszą przyczynę umorzenia postępowania powołano fakt, że na podstawie art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 ze zmianami, zwana dalej "u.g.n.") w przedmiotowej sprawie nie zachodzi tożsamość podmiotowa. Jak wynika z treści przepisu "starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego". Natomiast z treści przepisu art. 128 ust. 4 u.g.n. w sprawach wymienionych między innymi w art. 124 ust. 1 u.g.n. stosuje się przepisy o odszkodowaniu z powołaniem na ust. 1 tego przepisu. Organ I instancji wskazał, że w powołanych przepisach jest mowa o "osobie wywłaszczonej", a więc o osobie, która była właścicielem w dniu wydania decyzji skutkującej ograniczeniem prawa własności, a więc o K. i Z. S.. Tym samym zakwestionowano legitymację Skarżącego jako osoby, która nie jest adresatem normy wyrażonej w art. 128 ust. 1 u.g.n.