Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska WSA Donata Starosta Protokolant ref. staż. Ewa Stawicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 lutego 2017 r. sprawy ze skargi T. P. na postanowienie Wojewody z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie o uznanie za osobę bezrobotną i odmowie przyznania prawa do zasiłku oddala skargę
Decyzją nr [...] z [...] 2014r. Starosta [...] uznał T. P. za osobę bezrobotną z dniem [...] 2014r. Jednocześnie organ odmówił przyznania stronie prawa do zasiłku dla bezrobotnych (dalej: zasiłku) wskazując w uzasadnieniu, że suma okresów o jakich mowa w art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U z 2013r. poz. 674 ze zm.) przypadających w okresie 18 miesięcy bezpośrednio poprzedzających dzień zarejestrowania, jest krótsza niż 365 dni, co stanowi podstawę do odmowy przyznania prawa do zasiłku.
T. P. 28 stycznia 2016r. złożył wniosek o wznowienie postępowania w sprawie przyznania prawa do zasiłku. Powołał się na okoliczność wydania przez Sąd Rejonowy w B. [...] wyroku z [...] kwietnia 2015r. (sygn. akt [...]) ustalającego okres zatrudnienia T. P.. Zdaniem strony fakt ten spowodował, że spełniał przesłanki do przyznania zasiłku dla bezrobotnych.
Pismem z 3 lutego 2016r. T. P. został wezwany do usunięcia braków formalnych swojego wniosku, poprzez wskazanie podstawy wznowienia postępowania. Pismem z 8 lutego 2016r. T. P. wykonując ww. polecenie jako podstawę swojego wniosku wskazał przepis art. 145 § 1 pkt. 5 k.p.a.
Postanowieniem z [...] 2016r. Starosta [...] na podstawie art. 149 § 3 w zw. z art. 148 k.p.a. odmówił wznowienia postępowania w sprawie przyznania prawa do zasiłku na rzecz T. P.. W uzasadnieniu wskazał, że wyrok Sądu Rejonowego w B. zapadł [...] kwietnia 2015r., a uprawomocnił się [...] maja 2015r. T. P. złożył wniosek o wznowienie postępowania dopiero w styczniu 2016r. a więc z uchybieniem terminu wskazanego w art. 148 § 1 k.p.a. Zgodnie z tym przepisem podanie o wznowienie wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okolicznościach mogących stanowić podstawę do wznowienia postępowania.
Odwołanie od tego postanowienia wniósł T. P. wskazując, że do zarejestrowania potrzebne jest świadectwo pracy a on takiego dokumentu nadal nie posiada, nadto rejestrując się w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. [...] 2014r. informował o toczącym się postępowaniu przed sądem pracy.
Postanowieniem z [...] maja 2016r. ([...]) Wojewoda utrzymał zaskarżone postanowienie Starosty [...] z [...] 2016r. w mocy. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że brak jest podstaw do przyznania mu prawa do zasiłku w postępowaniu wznowieniowym. Organ odwoławczy zwrócił uwagę, że T. P. o wyroku sądu pracy dowiedział się już w kwietniu 2015r. a wniosek o wznowienie postępowania złożył dopiero w styczniu 2016r. W związku z tym strona nie wniosła o wznowienie postępowania w terminie jednego miesiąca od dowiedzenia się o przedmiotowym wyroku. Z tego powodu postępowanie wznowieniowe nie mogło być wszczęte. Wojewoda zwrócił uwagę, że T. P. może w inny sposób dążyć do zmiany niekorzystnej decyzji Staroty [...], a to w trybie art. 155 k.p.a.
Na decyzję Wojewody T. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. W uzasadnieniu skargi podniósł, że organ I instancji narzucił mu wybór podstawy złożenia wniosku o wznowienie, a intencją skarżącego było zainicjowanie postępowania z art. 156 k.p.a. do czego Wojewoda się nie odniósł.