Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) Sędziowie WSA Jakub Zieliński WSA Maciej Busz Protokolant st. sekr. sąd. Natalia Kańduła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi J. S. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "[...]" w [...] 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w § 6 części tekstowej oraz w części graficznej dotyczących obszaru oznaczonego symbolem [...] w zakresie w jakim zapisy te odnoszą się i obejmują obszar działek nr [...] i [...] arkusz [...], obręb [...]; 2. w pozostałym zakresie skargę oddala; 3. zasądza od Miasta [...] na rzecz skarżącego J. S. kwotę [...] zł( [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia [...] czerwca 2017 r. J. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 18 października 2016 r., Nr XXXVI/609/VII/2016 zatwierdzającą zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Rejon ulicy Na Szańcach", która - w jego ocenie - w sposób nieuzasadniony zakwalifikowała należącą do skarżącego nieruchomość położoną w rejonie ul. [...], działki nr [...] i [...] obręb W. pod przeznaczenie - zieleń urządzona. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie art. 1 ust. 2 pkt 7 w związku z art. 6 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, zwanej dalej: u.p.z.p.), art. 140 Kodeksu cywilnego, art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji RP w związku z art. 3 ust. 1 u.p.z.p. poprzez rażące naruszenie prawa własności w sposób nieuprawniony przepisami obowiązującego prawa, skutkujące ustaleniem m.in. dla nieruchomości skarżącego przeznaczenia pod "zieleń urządzoną" i tym samym uniemożliwienie realizacji przysługującego mu prawa własności poprzez budowę domu jednorodzinnego w sytuacji, gdy przed uchwaleniem planu skarżący mógłby uzyskać zgodę na realizację inwestycji - budowę domu jednorodzinnego - analogicznie jak na działkach sąsiednich, wskazując, że właściciele działek nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] położonych przy ul. [...] uzyskali warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie szeregowej. Ponadto zarzucił naruszenie art. 9 ust. 4 u.p.z.p. poprzez sprzeczność treści, rysunku oraz części tekstowej planu z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego P.; trybu sporządzania miejscowego planu poprzez niewłaściwe wykonanie czynności z art. 20 ust. 1 u.p.z.p. polegające na braku uprzedniej uchwały o sposobie rozpatrzenia uwag do planu. Organ zdaniem skarżącego przekroczył swoje uprawnienia w decydowaniu o przeznaczeniu terenu, poprzez danie prymatu interesowi publicznemu nad interesem indywidualnym, naruszając tym samym zasadę proporcjonalności, zasadę równości, prawo własności i przekraczając jednocześnie granice władztwa planistycznego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 12 października 2017 r., sygn. akt IV SA/Po 626/17 na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a stwierdził nieważność § 6 zaskarżonej uchwały w zakresie obszaru oznaczonego 5ZP, zaś na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę w pozostałej części jako nieuzasadnioną.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że plan miejscowy obejmujący swymi zapisami działki skarżącego, narusza jego interes prawny przez realny wpływ na wykonywanie przysługującego mu prawa własności, podlegającego ochronie prawnej m.in. na podstawie art. 21 ust. 1 i art. 64 Konstytucji RP oraz art. 140 k.c. Skoro jest właścicielem nieruchomości położonej na obszarze objętym kwestionowanym planem, a ustalenia planu dokonują zmian w przeznaczeniu nieruchomości, to już ta okoliczność wystarczy do uznania, że jego interes prawny został naruszony. Sąd uznał, że spełniony został wymóg formalny wniesienia skargi, co przesądza o dopuszczalności skargi, dlatego uprawniony był do kontroli zaskarżonej uchwały Nr XXXVI/609/VII/2016 zatwierdzającej zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Rejon ulicy Na Szańcach". Działka skarżącego w Studium znajduje się w obszarze oznaczonym symbolem MN tj. na terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, w stosunku do którego zasady zagospodarowania oraz użytkowania terenów przeznaczonych pod zabudowę, jako wytyczne do stosowania w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, przedstawia tabela nr [...], a ich rozmieszczenie przedstawia rysunek [...] Określono zatem, wskazując rodzaj kierunku przeznaczenia terenu, że MN - to tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W zakresie kierunków przeznaczenia wskazano jako wiodący: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna w formie: wolnostojącej, bliźniaczej, szeregowej. Jako kierunek przeznaczenia uzupełniający wskazano: zabudowa usługowa towarzysząca zabudowie mieszkaniowej, zieleń (np.: parki, skwery), tereny sportu i rekreacji, tereny komunikacji i infrastruktury technicznej. Określone w Studium, główne funkcje omawianego terenu, a także kierunki jego zagospodarowania jednoznacznie wskazują, że teren ten określony został jako podlegający zainwestowaniu zabudową o charakterze mieszkaniowym. Ustalenie to dotyczy zarówno części tekstowej uchwały w sprawie studium, jak i jej części graficznej. Tymczasem w planie miejscowym (a dokładnie w jego zmianie) analizowany obszar, oznaczony został symbolem 5ZP (tereny zieleni urządzonej). Przeznaczeniem tego obszaru jest "zieleń urządzona" (§ 6 planu). Dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolami 1ZP, 2ZP, 3ZP, 4ZP, 5ZP, ustalono tym przepisem przeznaczenie pod zieleń urządzoną. Zdaniem Sądu porównując cytowaną treść planu dla obszaru 5ZP z odpowiadającym w Studium temu obszarowi terenem oznaczonym symbolem MN plan, we wskazanym zakresie, narusza ustalenia Studium. W planie miejscowym, zmieniono bowiem istotne funkcje i przeznaczenie spornego terenu, względem określonych w Studium. Ten ostatni dokument przewidywał bowiem, że teren MN podlegać będzie zagospodarowaniu zabudową mieszkaniową. Analiza cytowanych wyżej zapisów Studium wskazuje zatem na fakt, iż dokument ten, w zakresie odnoszącym się również do działek skarżącego, kładzie akcent na kształtowanie na tym terenie tego rodzaju zabudowy (mieszkaniowa, jednorodzinna). Służebną zaś i jedynie uzupełniającą w tym procesie rolę, pełnić mają natomiast kwestie związane z kształtowaniem systemu zieleni publicznej. W ocenie Sądu zabieg taki jest o tyle zrozumiały, że harmonijne zagospodarowanie określonych terenów uwzględniać musi także zagadnienia odnoszące się do szeroko rozumianej zieleni miejskiej (publicznej), która, co oczywiste, winna być powiązana z zabudową mieszkaniową. Sam fakt, że w Studium, jako jeden z kierunków uzupełniających zagospodarowania wskazano zieleń, zdaniem sądu absolutnie nie może oznaczać całkowitego wykluczenia możliwości zabudowy na ocenianym terenie i przeznaczenie go w planie miejscowym jedynie pod "zieleń urządzoną". Jak wynika z cytowanego sformułowania, zieleń ma być "towarzysząca", a więc ma stanowić uzupełnienie. Z powyższego zwrotu nie wynika aby zieleń mogła przedstawiać główny i dominujący rodzaj zagospodarowania przestrzeni.