Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz (spr.) Sędzia WSA Józef Maleszewski Asesor sądowy WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Protokolant sekr. sąd. Roman Sukhyi po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miasta i Gminy [...] z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ulicy [...] w mieście [...] oraz miejscowości [...] 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały: a) w części obejmującej § 10 pkt 7; b) w zakresie części tekstowej i graficznej dotyczącej terenów dróg publicznych oznaczonych w tekście i na rysunku planu symbolami 3KDD i 4KDD. 2. zasądza od Rady Miasta i Gminy [...] na rzecz Wojewody [...] [...] zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
IV SA/Po 838/19
Uzasadnienie
Wojewoda wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę Nr [...] Rady Miasta i Gminy z dnia [...] stycznia 2019 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ulicy [...] w mieście [...] oraz miejscowości [...] (dalej jako zaskarżona uchwała) wnosząc o :
1. stwierdzenie nieważności uchwały w części, tj. w zakresie części tekstowej i graficznej dotyczącej terenów dróg publicznych - dróg klasy dojazdowej oznaczonych na rysunku planu symbolami: 3KDD i 4KDD oraz w zakresie § 10 pkt 7, ze względu na istotne naruszenie prawa,
2. zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz skarżącego kosztów postępowania wg norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że dnia [...] stycznia 2019 r. Rada Miasta i Gminy podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ulicy [...] w mieście [...] oraz miejscowości [...].
Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945, z późn. zm., dalej: "u.p.z.p.") w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji. Przepis ustawy uszczegóławia § 4 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164. poz. 1587) wskazując, że ustalenia dotyczące zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej powinny zawierać m.in.: określenie układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej wraz z ich parametrami oraz klasyfikacją ulic i innych szlaków komunikacyjnych oraz określenie warunków powiązań układu komunikacyjnego i sieci infrastruktury technicznej z układem zewnętrznym.
W myśl przepisów § 6 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. z 2016 r. poz. 124, dalej "rozporządzenie"), szerokość drogi w liniach rozgraniczających powinna zapewniać możliwość umieszczenia elementów drogi i urządzeń z nią związanych wynikających z ustalonych docelowych transportowych i innych funkcji drogi oraz uwarunkowań terenowych, przy czym szerokość ta nie powinna być mniejsza niż szerokość ustalona w § 7 ust. 1 rozporządzenia i wynosić dla dróg (ulic) klasy dojazdowej nie mniej niż 10,0 m.
Natomiast dla terenów oznaczonych w planie symbolami 2KDD, 3KDD i 4KDD, przeznaczonych na cele dróg publicznych - dróg klasy dojazdowej, w § 20 ust. 2 pkt 3 uchwały ustalono: "szerokość w liniach rozgraniczających - zgodnie z rysunkiem planu". Z rysunku planu, stanowiącego załącznik nr [...] do uchwały wynika, że drogi 2KDD, 3KDD i 4KDD mają szerokość 8,0 m.
Burmistrz Miasta i Gminy [...] w piśmie z dnia [...] marca 2019 r. wyjaśnił, że poszerzenie pasów drogowych do szerokości 10 m byłoby nieuzasadnione ekonomicznie. Ponadto Burmistrz biorąc pod uwagę dokonaną analizę możliwości spełnienia wymagań § 6 i 7 ust. 2 rozporządzenia, stwierdził, że szerokości wyznaczone w planie (8,0 m) są wystarczające dla lokalizacji dróg dojazdowych i nie naruszają przepisów odrębnych.