Pojęcie "sprzeczności z prawem" w rozumieniu art. 91 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) obejmuje sprzeczność postanowień uchwały z jakimkolwiek aktem prawa powszechnie obowiązującego, w tym także z rozporządzeniem, co w konsekwencji oznacza, że również z "Zasadami techniki prawodawczej", które wszak stanowią załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie tychże zasad (Dz. U. Nr 100 poz. 908). Choć w większości przypadków sprzeczność z poszczególnymi, szczegółowymi dyrektywami legislacyjnymi zawartymi w Zasadach techniki prawodawczej będzie miała zapewne charakter nieistotnego naruszenia prawa, to jednak nie można wykluczyć sytuacji, w których konkretne uchybienie zasadom techniki prawodawczej przyjdzie zakwalifikować jako naruszenie prawa istotne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bożena Popowska Sędziowie WSA Maciej Dybowski WSA Tomasz Grossmann (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2011 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Środzie Wielkopolskiej na uchwałę Rady Gminy Nowe Miasto nad Wartą z dnia 28 czerwca 2004 r. nr XIX/111/2004 w przedmiocie opłaty za zajęcie pasa drogowego, 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej przepisy: § 2 ustęp 4 , § 3 ustęp 2 i § 3 ustęp 3; 2. określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w części opisanej w punkcie 1 sentencji.
Skargą z dnia 29 grudnia 2010 r. Prokurator Rejonowy w Środzie Wielkopolskiej wystąpił o stwierdzenie nieważności Uchwały nr XIX/111/2004 Rady Gminy Nowe Miasto nad Wartą z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych na terenie gminy Nowe Miasto nad Wartą, których zarządcą jest Wójt Gminy (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego z dnia 27 lipca 2004 r. Nr 120, poz. 2390) w części obejmującej postanowienia:
a) § 2 ust. 4 uchwały - który stanowi, iż zajęcie pasa drogowego przez okres krótszy niż 24 godziny jest traktowany jak zajęcie pasa drogowego przez 1 dzień;
b) § 3 ust. 2 uchwały - który stanowi, iż roczne stawki opłat określone w § 3 ust. 1 uchwały obejmują pełny rok kalendarzowy umieszczenie urządzenia w pasie drogowym;
c) § 3 ust. 3 uchwały - który stanowi, iż za niepełny rok kalendarzowy wysokość rocznych stawek opłat obliczany jest proporcjonalnie do liczby miesięcy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym.
Skarżący wskazał, iż zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego podjętym na podstawie art. 40 ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.; dalej "ustawa o drogach publicznych", w skrócie "u.d.p.") oraz art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.; dalej "ustawa o samorządzie gminnym, w skrócie: "u.s.g."). Zdaniem skarżącego, wskazane w petitum skargi przepisy uchwały w istotny sposób naruszają regulacje rangi ustawowej zawarte w art. 40 ust. 4, 5 i 8 u.d.p, jak również przepisy art. 7 i art. 94 Konstytucji, albowiem Rada Gminy Nowe Miasto nad Wartą stanowiąc zaskarżone postanowienia uchwały przekroczyła upoważnienie ustawowe, którego zakres wyznaczają powołane wyżej przepisy ustawy o drogach publicznych. Uszczegóławiając ten zarzut skarżący podniósł, iż: przepis § 2 ust. 4 uchwały powtarza treść regulacji art. 40 ust. 4 in fine u.d.p., przepis § 3 ust. 2 i 3 uchwały bezpodstawnie interpretuje użyty w art. 40 ust. 5 u.d.p. termin "rok" jako "rok kalendarzowy", a ponadto przepis § 3 ust. 3 uchwały, nakazując obliczać opłatę za zajęcie pasa drogowego przez okres krótszy niż rok proporcjonalnie do liczby miesięcy umieszczenia urządzenia w pasie drogowym pozostaje w sprzeczności z przepisem art. 40 ust. 5 in fine u.d.p., który proporcję tę odnosi odpowiednio do liczby dni.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy Nowe Miasto nad Wartą podniósł, że w dacie uchwalenia przez Radę zaskarżonej uchwały, przepisy art. 40 ust. 4 i 5 u.d.p. nie zawierały jeszcze unormowań, których naruszenie zarzuca skarżący. Unormowania te zostały wprowadzone do ustawy o drogach publicznych dopiero nowelizacją z dnia 29 lipca 2005 r., która weszła w życie z dniem 04 października 2005 r. Oznacza to, zdaniem organu, że w dacie podejmowania uchwały Rada nie mogła naruszyć zarzuconych w skardze reguł prawotwórczych. Zarazem umieszczenie kwestionowanych norm w przedmiotowej uchwale wynikało z konieczności zapewnienia spójności tego aktu pod względem redakcyjnym i rozwiązań prawnych. Jak podkreślił Wójt: "Nie jest winą Organu, że w ten sposób wypełniono w przepisach uchwały lukę, której nie wypełnił ustawodawca." Ponadto w odpowiedzi na skargę wskazano, z ostrożności procesowej, iż - inaczej niż to przyjął skarżący - stroną niniejszego postępowania ("stroną przeciwną") nie jest Rada Gminy, która podjęła zaskarżoną uchwałę, lecz sama Gmina reprezentowana przez Wójta.