Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Danuta Dopierała, Sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2009 r. sprawy ze skargi A. S. i W. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -
Decyzją z dnia [...] listopada 2007 roku, Nr [...] Starosta [...] ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego w postaci budowy ul. [...] w C. wraz z odwodnieniem obejmującej nieruchomości oznaczone w operacie ewidencji gruntów i budynków jako działki: [...], [...], [...], [...], [...], [...] obręb [...] oraz działki: [...], [...],[...], [...] obręb [...].
Pismem z dnia [...] października 2008 roku A. i W. ST. wystąpili o stwierdzenie nieważności wymienionej wyżej decyzji podnosząc zarzuty:
1. naruszenia art. 2, art. 7 i art. 21 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez naruszenie zasad praworządności, demokratycznego państwa prawnego, zaufania obywateli do organów Państwa, zasady należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie praw i obowiązków,
2. naruszenia art. 10 k.p.a. poprzez niezapewnienie czynnego udziału w postępowaniu, a przed wydaniem decyzji uniemożliwienie stronom wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów,
3. naruszenia art. 15 k.p.a. poprzez naruszenie zasady dwuinstancyjności,
4. naruszenia art. 156 § 1 k.p.a. poprzez trwałą niewykonalność decyzji Starosty z uwagi na konieczność zniszczenia mienia ruchomego wnioskodawców posadowionego w liniach rozgraniczających planowanej inwestycji.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 roku, Nr [...] Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z dnia [...] listopada 2007 roku.
Zdaniem Starosty zaskarżona decyzja nie jest dotknięta żądną z wad określonych w art. 156 § 1 k.p.a., które uzasadniałyby stwierdzenie je nieważności.
Wojewoda wskazał, iż z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wynika, że o wszczęciu postępowania o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi zawiadamia się strony postępowania w drodze obwieszczeń w urzędach właściwych ze względu na przebieg drogi oraz w prasie lokalnej. Przepis ten, w brzmieniu na datę wydania decyzji nie nakładał na organy administracji obowiązku wysyłania do stron zawiadomień o wszczęciu postępowania.
Sygn. akt IV SA/Wa1072/09
Bezpodstawny zdaniem Wojewody jest zarzut naruszenia zasady dwuinstancyjności. Strony na każdym etapie postępowania miały możliwość zapoznania się z aktami sprawy i wniesienia odwołania. Od decyzji Starosty [...] z dnia [...] listopada 2007 roku nie wniesiono odwołania pomimo skutecznego doręczenia zawiadomienia ojej wydaniu.
Brak jest również, zdaniem Wojewody, podstaw do przyjęcia, że decyzja Starosty [...] z dnia [...] listopada 2007 roku jest niewykonalna i jej niewykonalność ma charakter trwały. O niewykonalności, w ocenie Wojewody, można mówić wówczas, gdy wykonanie decyzji skutkowałyby koniecznością podjęcia działań, które miałyby znamiona czynu niedozwolonego. Decyzja ustalająca lokalizację drogi publicznej skutkuje przejęciem prawa własności nieruchomości przeznaczonych pod drogę przez gminę C.
Od powyższej decyzji odwołanie złożyli A. i W. S. podnosząc zarzuty naruszenia art. 2, art. 7 i art. 21 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, naruszenia art. 10 k.p.a. poprzez niezapewnienie czynnego udziału stronom w postępowaniu oraz naruszenia art. 15 k.p.a. poprzez naruszenie zasady dwuinstancyjności oraz zarzut trwałej niewykonalności decyzji z uwagi na konieczność zniszczenia mienia ruchomego odwołujących się posadowionego w liniach rozgraniczających, określonych w decyzji Starosty [...] z dnia [...] listopada 2007 roku.