Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Łuczaj Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.) Asesor WSA Paweł Dańczak po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. B. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia [...] lutego 2020 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora [...] w [...] z dnia [...] grudnia 2019 r., nr [...]; II. zasądza od Ministra Infrastruktury na rzecz skarżącego J. B. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z [...] lutego 2020 r. nr [...] Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (dalej Minister) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Morskiego w [...] (dalej DUM) z [...] grudnia 2019 r. nr [...], której nadany został rygor natychmiastowej wykonalności - w sprawie nałożenia kary pieniężnej w wysokości 1000 zł za wykorzystanie pasa technicznego niezgodnie z wydaną decyzją Dyrektora Urzędu Morskiego w [...] z [...] sierpnia 2017 r., nr [...]. Stan niniejszej sprawy przedstawiał się następująco. W zaskarżonej decyzji z [...] lutego 2020 r. podano, że uprzednia decyzja DUM z [...] czerwca 2019 r. w sprawie nałożenia kary pieniężnej w wysokości 2000 zł za wykorzystanie pasa technicznego niezgodnie z wydaną decyzją własną DUM z [...] sierpnia 2017 r. została uchylona przez Ministra decyzją z [...] września 2019 r., a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania. Od kolejnej decyzji z [...] lutego 2020 r. wymierzającej karę w wysokości 1000 zł za wykorzystanie pasa technicznego niezgodnie z wydaną decyzją Dyrektora Urzędu Morskiego w [...] z [...] sierpnia 2017 r. J. B. odwołał się. W odwołaniu zarzucił, że decyzja DUM z [...] sierpnia 2017 r. jest nieczytelna i nie zgadza się ze stwierdzeniem, że Strona podejmowała działania w pasie technicznym niezgodnie z warunkami wskazanymi w tej decyzji. Dodatkowo według Strony pracownicy urzędu morskiego w [...] wykonując kontrolę [...] grudnia 2019 r. działali bezprawnie. Strona nie zgadza się również ze stwierdzeniem, że nawiezienie ziemi na działki nr [...] i [...] spowodowało duży nacisk na grunt w rejonie działek J. B. oraz, że wywołało konsolidację, co może skutkować zalaniem sąsiednich działek przez wyciskanie wód gruntowych oraz blokowanie przepływu w warstwach gruntów nieprzepuszczalnych. Strona wniosła o uchylenie decyzji DUM z [...] grudnia 2019 r. oraz o umorzenie postepowania w sprawie. Minister w zaskarżonej decyzji utrzymując w mocy decyzje I. instancji podał, że teren pasa technicznego jest obszarem szczególnego zagrożenia powodzią. Działki o nr. ew.: [...], [...], [...], [...], [...], [...], obr. [...] [...] położone są w całości na obszarze pasa technicznego. Prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi od strony morza, w tym morskich wód wewnętrznych na tych terenach jest średnie i wynosi 1%, czyli raz na 100 lat. Wyjaśnił, że na podstawie § 2 ust. 1 Zarządzenia porządkowego nr 1 Dyrektora Urzędu Morskiego w [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. (Dz. Woj. [...]. Z 2015 r. poz. [...]) nadzór i kontrolę nad przestrzeganiem przepisów tego zarządzenia sprawują służby Inspektoratu Ochrony Wybrzeża Urzędu Morskiego w [...]. Na podstawie § 2 ust. 2 Służby Inspektoratu Ochrony Wybrzeża Urzędu Morskiego w [...] mają prawo poruszać się po całym obszarze pasa technicznego. Na podstawie przedmiotowych przepisów Służby Inspektoratu Ochrony Wybrzeża Urzędu Morskiego w [...] nie muszą posiadać żadnego nakazu, aby wejść na teren nieruchomości. Jednocześnie na podstawie § 2 ust. 3 przedmiotowego zarządzenia osoby przebywające na terenie pasa technicznego zobowiązane są w szczególności do stosowania się do poleceń funkcjonariuszy służb Inspektoratu Ochrony Wybrzeża Urzędu Morskiego w [...]. Minister nadmienił, że [...] i [...] listopada 2018 r. Służby Inspektoratu Ochrony Wybrzeża Urzędu Morskiego w [...] przeprowadziły kontrolę terenu, która ujawniła zmianę zagospodarowania terenu niezgodną z wydaną decyzją Dyrektora Urzędu Morskiego z 2017 r. Dodatkowe kontrole terenu pasa technicznego przeprowadzone [...] i [...] marca 2019 r. wykazały, że na działkach [...], [...] i [...] podniesiono rzędną terenu w sposób wykraczający poza zakres decyzji DUM z 2017 r. Strona, na podstawie przedmiotowej decyzji DUM, mogła podwyższyć rzędne jedynie o ok. 40 cm (ok. 0,4 m). Natomiast kontrole te wykazały, że: 1) na działce o nr [...] podniesiono rzedną o ok. 0,6 - 0,7 m; 2) na działce nr [...] podniesiono rzedną o ok. 0,5 - 0,6 m; 3) na działce nr [...] podniesiono rzedną o ok. 0,5 - 0,6 m. Zatem w ciągu 4 miesięcy, które upłynęły od dokonanego pomiaru w marcu 2019 r., - jak podkreślił Minister - wbrew zapewnieniom Strony (przedłożona przez J. B. z pismem z [...] kwietnia 2019 r. opinia geotechniczna sugerowała, że rzędna z czasem powinna ustabilizować się w granicach ok. 0,4 m), grunt jednak nie osiadł do rzędnych wskazanych w decyzji DUM z 2017 r. Podniesienie rzędnej spowodowało zaś duży nacisk na grunt w rejonie działek [...], [...] i [...]. Przebieg konsolidacji gruntu polega tu na zagęszczaniu gruntu pod zewnętrznym obciążeniem. Jest to proces bardzo powolny i długi. Tak duże zwiększenie obciążenia, może zostać przejęte przez wodę występującą naturalnie w gruncie. Tego typu zjawisko może skutkować zalaniem sąsiednich działek przez "wyciskanie" wód gruntowych. Podzieli latem stanowisko I. instancji, że przedmiotowe procesy mogą mieć wpływ na stosunki wodne w obrębie działek [...], [...] i [...]. Nadmienił też, że [...] lipca 2019 r. miała miejsce wizja terenowa przeprowadzona przez R. S., Kierownika Obwodu Ochrony Wybrzeża Kanał [...]. W ramach wizji terenowej wykonano dokumentację zdjęciową, która nie potwierdza zjawiska zalewania działek należących do Strony przez wody spływające z sąsiednich działek.